Verlanglijstjes en andere dromen....

Toen we vorige week halsoverkop naar Canada vertrokken woog mijn koffer maar 13 kilo terwijl ik 23 kilo mee mocht nemen. Ik had bewust niet al te veel spullen ingepakt, omdat er nog wat kleding van ons was achter gebleven afgelopen augustus en omdat de wasmachine van zwager toch draait kan onze kleding er ook nog wel bij. Na mijn shopping tripje van afgelopen maandag komt daar nog wat extra kilo,s bij en hein is inmiddels in het  bezit van zijn vel begeerde boren set. Weer 5 kilo extra. Mannen en gereedschap..........Maar goed ook dat is hier veel goedkoper, ik wat nieuwe kleding, hij een nieuwe boren set iedereen blij.

Tot zover is het nog allemaal geen probleem, maar ik ben van de week  verliefd geworden op zwager Izaak,s grasmaaier. Wij zijn thuis ook in het bezit  van een zitmaaier, maar deze is begin jaren tachtig aan geschaft door Hein z,n andere broer Kees en heeft jaren prima dienst gedaan rond zijn boerderij. Toen Hein in 2006 groot grond bezitter werd in Klaaswaal, had Kees net een nieuwe aangeschaft en Nam Hein de oude mee naar huis. Na een opknapbeurt en een paar jaar geleden een nieuw motortje, doet hij nog altijd prima dienst. Ok'e hij stuurt af en toe wat zwaar maar daar kweek je spier ballen mee en voor de rest maait hij prima. Tot ik van de week hier op de maaier ging zitten en het gras, rond het erf begon te maaien. Bam gelijk verpest wat een heerlijk machientje, lekker licht, snel en zeer wendbaar, dus bijna vierkant door  de bocht. Dus na het grasmaaien, toen de heren thuis kwamen en mijn werk bewonderde tegen Hein gezegt; aangezien hij toch meestal de grasmaaier van z,n broer overneemt, dat we deze mee naar huis nemen.

 

 



Maar ja, daarna werd ik een soort van hebberig, want toen ik die zelfde avond een paar steaks op de grill gooide bedacht ik dat we die ook maar  mee moesten nemen.



 



Het is hier de afgelopen dagen best warm geweest en omdat de heren voornamelijk in het land hier rond het huis aan het werk waren, pakte ik vaak  snel even de cross motor als ik even bij hen in het land moest zijn. Stuk koeler en sneller dan de chevorlet pick up truck, ook geen slecht voertuig met zwart leren bekleding en airco, maar dan is de motorbike toch wat koeler. Nu heb ik geen motor rijbewijs, maar zolang ik hier in het land blijf en niet al te grote stukken op de openbare weg rijd mag het wel. Natuurlijk in m,n korte broek en zonder helm, iets wat in nederland helemaal ondenkbaar is. Maar goed ik doe voorzichtig en na wat oefening het afgelopen jaar heb ik de machine goed onder controle en scheur ik met een aardige snelheid door het land. Ga het eigenlijk steeds leuker vinden, dus had bedacht dat ik de Honda dan ook maar mee naar huis moest nemen. Moet ik natuurlijk wel mijn motor rijbewijs gaan halen. Maar ken nog wel een goede instructeur, dus dat moet geen probleem zijn.



Heb ik verder nog wensen, even denken........ Als we dan toch een container moeten huren om al die spullen mee te nemen, laten we dan gelijk  Izaak,s nieuwste aanwinst maar meenemen.

Ik ben er van de week mee naar de garage gereden de olie moest voor de eerste keer ververst worden. Er stond 6000 km op de teller, aangezien we mijn Golf op het ritje naar schiphol over de 400000 km hebben gedraait, is die wel aan vervanging toe ;-)

DeFord edge heeft leren bekleding, glazen panorama schuifdak, navigatie, internet, achter uit rij camera, de hele rateplan. Alleen een beetje jammer dat  hij zich zelf nog niet inparkeerd. Het enigste nadeel is dat hij graag een slok benzine lust en dat is gezien de prijzen bij de pomp in Nederland nu net geen pretje. Hier in Canada zit veel olie in de grond, dus er word veel minder belasting op benzine geheven en als boer mag je ook nog eens de goedkopere rode gasolie in je tank gooien.

 

 

 

Toen ik vanavond tijdens het eten mijn verlanglijstje bekend maakte, werd ik door de heren lachend aangekeken, en vroeg Izaak waarom ik z,n hele erf niet uitzaagde en mee naar Nederland nam. Tja dat zou mijn partime boer wel leuk vinden. Want als het schip met geld nog eens binnenkomt zou hij niets liever willen...... Wie weet morgen de trekking van de staatsloterij en tot die tijd blijven we gewoon dromen....Nee hoor ik ben echt niet materialistisch ingesteld, ik heb juist de afgelopen jaren geleerd dat het allemaal wel wat minder kan. Ik gun mijn zwager van harte zijn grote auto,s , motor, tractoren en andere machines. Hij werkt er tenslotte hard genoeg voor  en laat ons daar af en toe van mee genieten.......

Little house on the prairie.......

Little house on the prairie, een televisie serie die uitgezonden werd in the jaren zeventig en tachtig over het boerenleven in het midwesten van amerika in einde van de de negentiende eeuw. Gelukkig is er sinds die tijd veel veranderd en hebben paarden plaats gemaakt voor tractoren en hebben zaaimachine,s het leven van de boeren een stuk makkelijker gemaakt. Maar als ik naar het huis van mijn zwager kijk, moet ik toch denken aan de titel van deze serie. Het is een houten huis gebouwt halverwege de vorige eeuw, maar van binnen gelukkig wel voorzien van alle hedendaagse gemakken.

Ik ben hier samen met Hein en onze buurman Jan om zwager Izaak te helpen om z,n Tarwe, suikerbieten en vlas op tijd de grond in te krijgen.  Izaak kon door een klein ongelukje letterlijk even niet meer uit te voeten en omdat dit voor hem op zeer ongunstig tijdstip gebeurde werden de hulptroepen vanuit  Nederland weer in gevlogen.

Hier onder een kleine foto impressie van het werk van de afgelopen dagen....

De mannen hebben het druk met land op werken en inzaaien en ik word als manusje van alles ingezet, wat betekent dat ik er op uit word gestuurd om onderdelen te halen, als taxichauffeur dienst doe en ook mijn diensten als koffie juffrouw en kok worden dankbaar aanvaard. Het is hier lekker weer dus tussendoor lees ik een boekje, werk ik in de tuin, word ik bruin en de motorbike/grasmaaier worden door mij op snelheid getest.

Het werk ligt aardig op schema, dus voordat we zaterdag weer in het vliegtuig stappen zullen de meeste gewassen ingezaait zijn. Izaak,s voet gaat inmiddels iets beter dus na half mei gaat het hem hopelijk lukken om z,n bonen in te zaaien. Een toeristische tripje zoals afgelopen jaar zit er denk ik niet in dit keer of we moeten vrijdag nog tijd over hebben, maar daar ga ik niet vanuit. Op de heen weg hadden we een overstap in Vancouver en wat ik daar van kon zien beviel me wel, dus een rit in de omgeving van Vancouver en dan door de rocky,s naar Calgary staat inmiddels op ons verlanglijstje.

Ik had het afglopen jaar zuinig aan gedaan wat betreft kleding kopen, maar ik vrees dat ik van de week me een klein beetje te buiten ben gegaan en mijn zomer garderobe wat heb bij gevuld. ik had verleden jaar al gemerkt dat de prijzen van kleding hier veel lager liggen dan bij ons, dus toen ik van de week boodschappen ging doen in Lethbridge kon ik mooi even rond kijken.

Zo belanding ik na de reguliere shoppingmall waar ik al twee American Eagle T-shirts kocht, bij Value Village een soort outlet shop waar ik erg goed kon slagen.

2 korte broeken

1 trui

1vest

1 overhemd voor Hein

1 soft shell jas

en

2 topjes

Voor de belachelijke prijs voor net geen vijftig canadese dollars, dat is omgerekend ongeveer 37 euro, liep ik blij de winkel weer uit. Ik had met dit doel al wat ruimte in onze koffers vrij gelaten dus dat kwam goed uit.

Zo dit was even een kleine update over waar we hier mee bezig zijn en vanaf zondag zijn we gewoon weer terug in Nederland......

Heerlijk simpele kersentaart

CLAFOUTIS * FRANSE KERSENTAART *BENODIGDHEDEN:-
1 pot met kersen (uitgelekt)
300 ml houdbare slagroom (goedkope kleine pakjes van buiten het koelvak)(je kan slagroom ook vervangen door volle melk)-
150 gram patentbloem-
3 eieren-
100 gram suiker OF 12 gr.  Stevia
2 eetlepels suiker-een paar druppels vanille-essence (bijvoorbeeld van dr. Oetker)-
1 snuf zout
poedersuiker

ZO GA JE TE WERK:-
Warm de oven voor op 200 graden Celsius-
Laat de kersen uit de pot goed uitlekken (evt. op keukenpapier leggen)-
Meng de kersen met 2 eetlepels suiker-
Meet 300 ml slagroom af en doe deze in een in een schone kom-
Klop 3 eieren los en meng door de slagroom-
Weeg 100 gram suiker af-
Weeg 150 gram bloem af-
Zeef de bloem en meng (met de hand) hier de 100 gram suiker doorheen-
Meng (met de hand) het mengsel van los geklopte eieren / room door het bloem / suikermengsel-Als laatste voeg je de druppels vanille-essence en het zout toe-
Meng dit alles goed door elkaar (met de hand)-
Neem een ronde lage vorm (geen springvorm) en vet deze in met boter-
Doe de helft van het beslag in de ingevette vorm-
Bak deze in circa 10 minuten voor-
Doe vervolgens de kersen op de reeds gebakken bodem-
Overgiet de kersen met de rest van het beslag-
Laat de taart 30 minuten afbakken in de oven

Life is what happens tot you, when your busy making other plans

Of te wel :het leven is wat je gebeurt terwijl je andere plannen maakt, zongen Acda en de Munik, terwijl het originele citaat van John lennon is.

Net  mijn  laatste blogje nog eens door gelezen en als alles volgens plan verlopen was, had ik nu werkzaam geweest in de keuken van een zorgboerderij in Capelle.  Ik ben inmiddels  wel werkzaam op een zorgboerderij , maar niet bij de gene wie ik aangenomen was en ook niet als kok. Hoe dit mogelijk is, tja, dingen liepen nu eenmaal niet zoals gepland. Ik had een paar keer gewerkt op de eerste zorgboerderij en toen zou er een gesprek plaats vinden, waar we nog en aantal dingen zouden bespreken en er en contract getekend zou worden. Degene die daar overging was op wintersport, maar zou na zijn vakantie contact met mij opnemen.  Hier ging enige tijd overheen en vervolgens hoorde ik niks meer. Toen ik ging bellen was deze persoon, vaak in vergadering, maar werd er tegen mij gezegd dat hij mij terug zou bellen.

Ik kreeg hier al een beetje een vreemd gevoel bij, maar goed ik wachte het af. Na en paar dagen vervolgens zelf maar weer eens gebeld en warempel gelijk kreeg ik de goede persoon aan de lijn. Om een lang verhaal kort te maken. Mijn gevoel was juist , ik werd gewoon aan het lijntje gehouden want ik had nog niet aangenomen mogen worden, want ze waren nog bezig met de ontslag procedure van een ander persoon of ik nog  een paar maanden kon wachten. Dacht het dus  niet…….. Die persoon duidelijk gemaakt dat dit niet de manier is waarop je met mensen omgaat en hem vervolgens verteld dat ik op deze manier dus niet voor zijn organisatie wil werken. Want wat mij ondertussen wel duidelijk was geworden dat er een aantal zaken met betrekking tot personeel binnen dat bedrijf niet klopten en ik kan me voorstellen als je al zo met je personeel omgaat, ik mag hopen dat je dat beter doet met je gasten.   

Wat was ik in eerste instantie boos en teleurgesteld, maar na dat dit gezakt was ook blij dat mijn gevoel dus juist was en daar moet ik toch, nog vaker naar leren luisteren en handelen. Maar goed  geen baan en dus ook geen  inkomsten en met de bodem van mijn spaarcentjes inzicht, als de wie de weerga weer aan het solliciteren.

Een paar dagen later hadden wij bezoek van vrienden van ons, die  een zorgboerderij hebben  in Lage Zwaluw.  Dit is een plek waar mensen met een lichamelijke en of geestelijke beperking aan het werk zijn als dagbesteding. Het was daar op dat moment nog al druk en met een van hun medewerkers langdurig ziek, konden zij wel een paar extra handjes gebruiken.  Ik bood aan om ze die week eens te komen helpen en zo toog ik aan het werk op een iets andere zorgboerderij. Wat ze hier doen is de cliënten helpen om  de dieren te verzorgen, ze hebben hier paarden , geiten, schapen  kippen , konijnen, cavia,s en een ezel en deze moeten allemaal gevoederd worden en van een schoon hok worden voorzien. Er lopen hier acht cliënten  rond en zij doen het grootste gedeelte van het werk, maar hebben hier wel wat aanwijzingen en begeleiding  bij nodig. Verder is er een moestuin, worden er biologische groente pakketen verkocht en worden er van steigerhout allerlei leuke dingen gemaakt.

Rond lunchtijd maken we een soepje, pannenkoeken, of iets van een hartige taart en zo komen mijn kookkunsten ook nog van pas. Inmiddels ben ik hier al anderhalve maand gemiddeld z,n 2 dagen in de week aan het werk en krijg ik hier ook wat voor betaald. Ik vind het werk echt hartstikke leuk, je bent veel buiten en de omgang met de cliënten/mensen die daar werken is erg gezellig.  De meeste zijn heel direct en zeggen precies wat ze denken en dat licht me wel, Er worden grapjes gemaakt en uit hun reacties blijkt dat zij het leuk vinden dat ik er ben. Ik ben nog nooit zo veel geknuffeld op mijn werk als de afgelopen weken ;-)   Onder tussen blijf ik om me heen kijken en solliciteren, maar ik ben er ook hard over na aan het denken om eventueel weer terug naar school te gaan. En de opleiding te gaan doen voor Sociaal pedagogische werk.

Verder is het wachten op de lente en wat hogere tempraturen want ik heb besloten om de moestuin, hier thuis ook nog wat uit te breiden,  ondertussen knappen we nog eens een wat op hier in n rond het  huis of restylen nog wat meubels  en doen we het zuinig aan, want wat heeft een mens nu nog meer nodig dan  liefde, een goede gezondheid, te eten, een dak boven z,n hoofd…… en de extra pinpas van Hein af en toe ;-)

Hier onder nog even een link voor als je nieuwschierig bent naar de zorgboerderij:

http://www.zorgboeren.nl/de-zwaluw/

Van zorghotel naar zorgboerderij ;-)

Als je deze zin het Facebook op slingert, roept dat in mijn geval natuurlijk vragen op. Nu was mijn lieve schoonzus in de eerste reactie al bereid om een tipje van de sluier op te lichten en mij te feliciteren met mijn nieuwe baan. Ik had mijn familie net op de hoogte gebracht van mijn geslaagde sollicitatie gesprek en de positieve uitkomst hier van, maar het was bij mij zelf nog niet helemaal doorgedrongen dat ik vanaf half januari een nieuwe baan heb. Inmiddels is het kwartje gevallen en heb ik een aantal concretere afspraken gemaakt met mijn toekomstige werkgever en word het tijd om jullie wat meer te gaan vertellen.

Na elf maanden vrijheid en heel wat verstuurde sollicitatie mails. Was ik er inmiddels achter dat het in deze tijd, nog niet zo makkelijk is om weer een leuke baan te vinden. Ik moet eerlijk bekennen dat ik tot begin oktober niet heel fanatiek  met solliciteren was, maar een steeds verder slinkende bankrekening begon de druk toch wel wat op te voeren. En dat is maar goed ook want een mens kan natuurlijk niet leven van de wind. Ik ben er de afgelopen maanden wel achter gekomen dat je met veel minder uitgeven ook een  leuk leven kunt hebben en je daardoor veel  creatiever  omgaat met de middelen die er wel voor handen zijn. Maar zo als ik gisteren ook schreef; het winkelt soms net even prettiger als je weet dat je rekening weer regelmatig word bij gevuld. Toch had ik afgelopen jaar absoluut niks anders willen doen en zou ik het zo weer over doen. Want, wat ik ook geleerd het is dat je soms het leven gewoon een tijdje z,n gang moet laten gaan. Het idee van geen baan en inkomsten zou me z,n 10 jaar geleden volledig in paniek hebben gebracht, maar gelukkig was dat  nu absoluut niet het geval.

Natuurlijk helpt het als je nog een appeltje voor de dorst hebt en een lieve man, die gelukkig een baan heeft. En van die luxe positie ben ik me echt wel bewust.  Ook al  is dit jaar niet alles gelopen zoals ik verwacht had, bijvoorbeeld  door het scheuren van mijn enkelbanden werd ik gedwongen  even rust te nemen. Want anders was ik waarschijnlijk al lang weer het werk geweest. Maar dit gaf mij wel de gelegenheid om weer eens wat andere dingen te doen en te ontdekken. Ik ben in die periode heel creatief bezig geweest, door het schilderen van oude meubels, het maken van collage,s,  het kweken van groenten in een kleine moestuin, workshops  en tal van andere dingen. En natuurlijk ben ik twee keer in Canada geweest waar ik heb leren rijden en werken met grote tractoren en ook voor het dorsen van graan met een combine, draai ik mijn hand niet meer om.  Dit zijn allemaal dingen die ik absoluut niet had willen missen. Ik heb leuke nieuwe mensen ontmoet,  nieuwe dingen ervaren, het rustig aan gedaan  en (bijna) altijd het vertrouwen gehouden, dat er wel weer wat leuks op mijn pad zou komen.

Dus zag ik begin december een vacature van een zorgboerderij, waar ze iemand vroegen met een horeca achtergrond. Ik dacht nog wel wat raar, want het idee van  zorgboerderij waar ik mee bekend ben, is een plek waar mensen met een  verstandelijke beperking mee helpen met de verzorging van de dieren en het werken op het land of in de moestuin.  Maar ik dacht misschien hebben  ze wel iets van een lunchroom of zo. Na wat gespeurd te hebben op het internet, kwam ik er achter dat je het woord zorgboerderij hier letterlijk moet nemen en dat dit dus een zorghotel is maar dan in een verbouwde oude boerderij. Aan een landelijk dijkje met knotwilgen op de grens tussen Capelle aan de ijsel en Nieuwekerk aan de ijsel, staat mijn toekomstige werkplek. Ik ga hier ongeveer het zelfde doen als op de Kim, dus het verzorgen van de maaltijden voor de revaliderende  gasten. Het betreft hier een vacature voor  24 uur per week, dus er blijft nog voldoende tijd over voor andere leuke dingen en binnen 25 minuten rijden van mijn woonplaats. 

Ik heb er helemaal zin in, want wat ik het afgelopen jaar wel gemist hebt is het contact met collega,s en gasten.

Toen ik begin van het jaar deze blog begon met als titel Keukenprinses op het platteland moet ik toch een vooruit ziende blik hebben gehad, natuurlijk kookte ik ook als een prinses in mijn eigen keuken op het platteland. Maar dat ik nog eens in de keuken van een boerderij zou belanden had ik op dat moment niet gedacht…….

Zondag op het platteland

If it makes you happy.......