zaterdag 3 februari 2018

En toen was het stil in huis.

Toen ik voor de eerste keer hier binnen kwam,  waren Bullen en Skorpan 6 en 4 jaar oud. Twee nog jonge honden met hun bijbehorende enthousiasme en energie. Met Bullen was de liefde gelijk wederzijds, met Skorpan heeft dat wat langer geduurd. Deze was namelijk altijd druk, een wervel wind met een geheel eigen karakter.

Waar Bullen de altijd verstandige lieve en loyale hond was. Was Skorpan druk, springerig en deed hij zijn ras naam eer aan. Wij noemden hem wel eens ADHDer met autistische trekjes. Hij was een hele mooie hond, maar heel intelligent was hij niet. Hij werd door ons gekscherend, ook wel eens het domme blondje genoemd.

Met Bullen kon hij het goed vinden en hoewel hij wel vaak jaloers op hem was, bleef deze lieverd zijn grote voorbeeld en de leider. Als we ergens liepen en we kwamen andere honden tegen, stuurde Skorpan eerst Bullen erop af. En als de kust dan veilig leek, dan kwam hij met veel bravoure ook eens kijken.

Toen Skorpan 7 was, werd hij verliefd op het jonge teefje van de buren. Twee keer per jaar was het bal, na een veel slapenloze nachten met een hond, die alles bij elkaar piepte en blafte. Besloten we dat dit genoeg was en gingen zijn ballen er af. Langzaam aan veranderde hij, nog steeds eentje met een gebruiksaanwijzing. Maar we konden merken dat hij rustiger werd.

De afgelopen dagen kwamen er veel herinneringen weer boven en een paar wil ik er met jullie delen.
Ik vierde mijn verjaardag en het hele huis zat vol, iedereen zat lekker te eten, toen Skorpan zijn kans schoon zag.En wij hem met een groot stokbrood in zijn bek door de woonkamer zagen rennen. Om vervolgens in zijn bench kruipen. Zo die is van mij, moet hij gedacht hebben.... Maar helaas hadden wij hem allemaal gezien🤣
In de zomer hadden we vaak tussen twee bomen een hangmat hangen. Niks  lekkerder dan op een warme zomerdag, lekker in de schaduw een beetje chillen. Ook Bullen vond dit een goed plan, dus was het al gauw als ik in de hangmat kroop dat hij mij gezelschap kwam houden. Hij kwam dan rustig op mijn schoot en tegen me aan liggen en zo wiegden wij dan heen en weer. Skorpan vond dit maar niks, het was daar dan veelste gezellig en dat wilde hij dan ook.
Hij sprong dan op schoot, maar ja dan ging de hangmat extra bewegen en dat was dan ook niet de bedoeling. Hij vond dat maar eng. Tja dan spring je er maar weer uit en zet je het op een blaffen. 😀

Uiteindelijk kalmeerde ook Skorpan,s leven en zeker nadat Bullen vorig jaar overleed en zijn maatje en beschermer weg was. Hij hing sinds dat moment erg aan ons. Best begrijpelijk als je vanaf pup, nooit echt alleen bent geweest. Skorpan was nooit echt een knuffelhond, maar zeker de laatste jaren zag je aan hem dat hij daar zichtbaar van genoot. Terwijl hij voorheen echt kon kijken met een blik van; Ik doe dit voor jullie hoor, niet voor me zelf.......

Dag Skorpan, lief en eigenzinnig beschuitje we missen je❤️

(Skorpan betekent beschuitje in het Zweeds)

donderdag 12 oktober 2017

Don`t Delay, Connect Today!

Zo na een dikke laag stof op dit Blog, weer eens een bericht gepost. 
Omdat het vandaag wereld reuma dag is en ik vanochtend via  Facebook dit bericht de wereld in heb gegooid, dacht ik hem hier dan gelijk ook maar te delen. welicht een mooie gelegenheid om weer eens wat vaker iets te delen. 

Toen ik vanochtend opstond, was één van de eerste dingen die ik hoorde: het is vandaag wereld Reuma dag. Nu had ik de Stem van de D.J niet echt nodig om dat te weten, omdat het voor mij  tegenwoordig dagelijks Reuma dag is.
Sinds de diagnose afgelopen voorjaar is dit een feit waar ik mee moet leren leven.  Maar het accepteren en het mee omgaan in de praktijk is nog niet altijd even makkelijk.
Wat heb ik precies, met een moeilijk woord heet het Spondyloartritis ,  Toen ik na de diagnose de spreekkamer weer uit liep, was het maar goed dat ik een folder mee had gekregen waar het opstond. Omdat ik in de auto al aan Hein moest vragen , hoe heet het ook al weer wat ik heb en wij beiden niet verder kwamen dan Spondy nog wat. Maar goed in het dagelijks leven houd dit in dat ik te maken heb met ontstekingen in de heupen , Si gewrichten , maar ook in elle bogen, knieën en polsen die bijzonder  pijnlijk kunnen zijn.

Zo`n  2 jaar geleden in de winter begonnen de eerste klachten, met pijn in mijn rug, polsen die af en toe kraakte en vermoeidheid.  Omdat ik opdat moment  fysiek, best pittig werk deed, wuifde ik dit weg, ik was tenslotte ook geen 18 meer en het zou wel weer over gaan.  En inderdaad toen ik in het voorjaar stopte met dat werk, voelde ik me beter en verdwenen de klachten grotendeels. Helaas  kwamen ze afgelopen januari in alle hevigheid weer terug. Als ik de morgen opstond dan leek ik wel een knakworst omdat dan letterlijk al mijn gewrichten knakte, kraakte en pijnlijk waren. Gaan de weg de dag werd ik dan wat soepeler, maar de vermoeidheid zorgde er soms voor dat ik in de middag wel eens in slaap viel op de bank en ook s, avonds op tijd  mijn bed weer opzocht. Om dan vroeg in de ochtend wakker te worden en dan niet meer te weten hoe ik liggen moest van de pijn.
Het fysiek zware werk kon ik inmiddels de schuld niet meer geven en met de reuma  van mijn vader in mijn achter hoofd belande ik via mijn huisarts bij de reumatoloog. Er waren gek genoeg geen  ontstekingen te vinden in mijn bloed en ook op de röntgenfoto’s van mijn rug en heupen zagen er niet slecht uit. Wat hem wel verontruste waren , mijn klachten en de stijve verkrampte spieren in mijn onderrug. Maar goed dat wuifde ik nogmaals weg, met dat ik tenslotte geen 18 meer was 😊  

Gelukkig besloot de reumatoloog dat dit toch niet helemaal normaal was en vroeg een MRI scan voor mij aan , toen ik daar een paar weken later de uitslag van kreeg bleken er wel degen lijk ontstekingen te zien te zijn op de SI gewrichten en bleek ik dus de zelfde reumatische aandoening als mijn vader te hebben. Toen mijn vader de zelfde diagnose hoorde ongeveer 25 jaar geleden , hete deze de ziekte van Bechterew en er was hen altijd verteld dat dit niet erfelijk en iets wat voornamelijk bij mannen voor komt. Vandaar dat er bij mij zeker in het begin van de klachten, niet gelijk een belletje ging rinkelen. Inmiddels is er na zo veel jaren en veel meer onderzoek, veel meer over bekend en blijkt het een auto immuunziekte te zijn wel degenlijk erfelijk kan zijn.
Blijk ik toch meer op een vader te lijken, dan dat ik altijd dacht 😉
Gelukkig, slik ik al sinds het voorjaar onstekingsremmers en pijnstillers en valt er op de meeste dagen redelijk goed mee te leven. Ik had afgelopen zomer  soms dagen dat alleen het feit dat ik medicijnen in neem, mij er in de morgen aan herinnerend dat ik ziek ben.
Mensen zullen best een mening over me hebben gevormd de afgelopen maanden, omdat ze me op het ene moment in de tuin zien werken ,leuk en gezellig dingen zien ondernemen maar me daarna  een paar  uur later, uitgeteld op de bank zien  liggen bijvoorbeeld.
Ik op een goede dag een lange wandeling met de hond maak of werk, maar daarna soms een aantal dagen rustig aan moet doen. Omdat ik dan zeer vermoeid ben en S `nachts slecht slaap.
 Dit is best lastig voor iemand, die in het verleden altijd was van niet zeuren, hup doorgaan. Maar goed Rome is ook niet in één dag gebouwd, dus uiteindelijk zal ik mijn weg hier wel in gaan vinden.
Al met al is het oefening in leren luisteren naar je lichaam ,  blijven bewegen , gezond eten, rust en regelmaat die mij de afgelopen maanden nog meer over mezelf hebben geleerd.
Waarom ik besloten heb omdat verhaal vandaag facebook op te knallen is, dat Reuma niet alleen iets is voor oudere mensen . Zo`n twee miljoen Nederlanders lijden aan een vorm van reuma en dat is niet iets wat je altijd aan de buitenkant kan zien.
Ik schrijf dit verhaal niet  om medelijden te krijgen  of voor het aantal likes, maar om het bewust zijn van reuma te vergroten. Negeer je klachten niet, zeker op een relatief “jonge” leeftijd is het belangrijk er vroeg bij te zijn. Zodat je met medicijnen en het aanpassen van je levenstijl, hopelijk redelijk gezond oud kunt worden.
Het moto van deze Wereld reuma dag is: Don`t Delay, Connect Today. Dus bij deze………





woensdag 19 juni 2013

Things that make me happy

Of te wel daar word ik nu blij van tegenwoordig:

  1. De moestuin, s, ochtends wakker worden en dan zie dat je aardbeien en spinazie al weer gegroeid zijn en dan bedenken wat voor lekkers je daar s, avonds mee gaat maken.

2.Een vol houthok en een stapel voor de deur die aardig geslonken is. En weer een wat straker lijf want het was een hele work out dat zware eikenhout.




3.Bananen havermout muffins en een kopje groene thee op het bankje in de voortuin als ontbijt
                             
4. Ben trouwens ook aardig verslaafd aan de smoothies de laatste tijd vanochtend zat er zelfs spinazie in                                  .
5.       Oude Bullen, die door het slikken van een voedingssuplement toch weer veel soepeler is gaan lopen
6.       Zo ie zo natuurlijk knuffelen met mijn drie mannen.
7.       De sauvignon blanc Malborough van de Aldi, erg lekker een aanrader.
8.       Asperges, met ham, zalm,lamsfilet en door de rissoto. nog even van genieten zolang ze er nog zijn
9        Mee werken op de zorgboerderij, wat een heerlijke mensen, dieren en omgeving.
10.     De vooruitzichten van een hopelijk droog blijvende zaterdag, concert van Bruce springsteen de oude     rocker die  ik eigenlijk pas het afgelopen jaar steeds meer ben gaan waarderen. Waar zat ik de afgelopen twintig jaar, met m.n hoofd onder een steen?????

vrijdag 10 mei 2013

Verlanglijstjes en andere dromen....

Toen we vorige week halsoverkop naar Canada vertrokken woog mijn koffer maar 13 kilo terwijl ik 23 kilo mee mocht nemen. Ik had bewust niet al te veel spullen ingepakt, omdat er nog wat kleding van ons was achter gebleven afgelopen augustus en omdat de wasmachine van zwager toch draait kan onze kleding er ook nog wel bij. Na mijn shopping tripje van afgelopen maandag komt daar nog wat extra kilo,s bij en hein is inmiddels in het  bezit van zijn vel begeerde boren set. Weer 5 kilo extra. Mannen en gereedschap..........Maar goed ook dat is hier veel goedkoper, ik wat nieuwe kleding, hij een nieuwe boren set iedereen blij.

Tot zover is het nog allemaal geen probleem, maar ik ben van de week  verliefd geworden op zwager Izaak,s grasmaaier. Wij zijn thuis ook in het bezit  van een zitmaaier, maar deze is begin jaren tachtig aan geschaft door Hein z,n andere broer Kees en heeft jaren prima dienst gedaan rond zijn boerderij. Toen Hein in 2006 groot grond bezitter werd in Klaaswaal, had Kees net een nieuwe aangeschaft en Nam Hein de oude mee naar huis. Na een opknapbeurt en een paar jaar geleden een nieuw motortje, doet hij nog altijd prima dienst. Ok'e hij stuurt af en toe wat zwaar maar daar kweek je spier ballen mee en voor de rest maait hij prima. Tot ik van de week hier op de maaier ging zitten en het gras, rond het erf begon te maaien. Bam gelijk verpest wat een heerlijk machientje, lekker licht, snel en zeer wendbaar, dus bijna vierkant door  de bocht. Dus na het grasmaaien, toen de heren thuis kwamen en mijn werk bewonderde tegen Hein gezegt; aangezien hij toch meestal de grasmaaier van z,n broer overneemt, dat we deze mee naar huis nemen.
 
 



Maar ja, daarna werd ik een soort van hebberig, want toen ik die zelfde avond een paar steaks op de grill gooide bedacht ik dat we die ook maar  mee moesten nemen.


 


Het is hier de afgelopen dagen best warm geweest en omdat de heren voornamelijk in het land hier rond het huis aan het werk waren, pakte ik vaak  snel even de cross motor als ik even bij hen in het land moest zijn. Stuk koeler en sneller dan de chevorlet pick up truck, ook geen slecht voertuig met zwart leren bekleding en airco, maar dan is de motorbike toch wat koeler. Nu heb ik geen motor rijbewijs, maar zolang ik hier in het land blijf en niet al te grote stukken op de openbare weg rijd mag het wel. Natuurlijk in m,n korte broek en zonder helm, iets wat in nederland helemaal ondenkbaar is. Maar goed ik doe voorzichtig en na wat oefening het afgelopen jaar heb ik de machine goed onder controle en scheur ik met een aardige snelheid door het land. Ga het eigenlijk steeds leuker vinden, dus had bedacht dat ik de Honda dan ook maar mee naar huis moest nemen. Moet ik natuurlijk wel mijn motor rijbewijs gaan halen. Maar ken nog wel een goede instructeur, dus dat moet geen probleem zijn.




Heb ik verder nog wensen, even denken........ Als we dan toch een container moeten huren om al die spullen mee te nemen, laten we dan gelijk  Izaak,s nieuwste aanwinst maar meenemen.




Ik ben er van de week mee naar de garage gereden de olie moest voor de eerste keer ververst worden. Er stond 6000 km op de teller, aangezien we mijn Golf op het ritje naar schiphol over de 400000 km hebben gedraait, is die wel aan vervanging toe ;-)
DeFord edge heeft leren bekleding, glazen panorama schuifdak, navigatie, internet, achter uit rij camera, de hele rateplan. Alleen een beetje jammer dat  hij zich zelf nog niet inparkeerd. Het enigste nadeel is dat hij graag een slok benzine lust en dat is gezien de prijzen bij de pomp in Nederland nu net geen pretje. Hier in Canada zit veel olie in de grond, dus er word veel minder belasting op benzine geheven en als boer mag je ook nog eens de goedkopere rode gasolie in je tank gooien.
 
 

 

Toen ik vanavond tijdens het eten mijn verlanglijstje bekend maakte, werd ik door de heren lachend aangekeken, en vroeg Izaak waarom ik z,n hele erf niet uitzaagde en mee naar Nederland nam. Tja dat zou mijn partime boer wel leuk vinden. Want als het schip met geld nog eens binnenkomt zou hij niets liever willen...... Wie weet morgen de trekking van de staatsloterij en tot die tijd blijven we gewoon dromen....Nee hoor ik ben echt niet materialistisch ingesteld, ik heb juist de afgelopen jaren geleerd dat het allemaal wel wat minder kan. Ik gun mijn zwager van harte zijn grote auto,s , motor, tractoren en andere machines. Hij werkt er tenslotte hard genoeg voor  en laat ons daar af en toe van mee genieten.......


woensdag 8 mei 2013

Little house on the prairie.......





Little house on the prairie, een televisie serie die uitgezonden werd in the jaren zeventig en tachtig over het boerenleven in het midwesten van amerika in einde van de de negentiende eeuw. Gelukkig is er sinds die tijd veel veranderd en hebben paarden plaats gemaakt voor tractoren en hebben zaaimachine,s het leven van de boeren een stuk makkelijker gemaakt. Maar als ik naar het huis van mijn zwager kijk, moet ik toch denken aan de titel van deze serie. Het is een houten huis gebouwt halverwege de vorige eeuw, maar van binnen gelukkig wel voorzien van alle hedendaagse gemakken.

Ik ben hier samen met Hein en onze buurman Jan om zwager Izaak te helpen om z,n Tarwe, suikerbieten en vlas op tijd de grond in te krijgen.  Izaak kon door een klein ongelukje letterlijk even niet meer uit te voeten en omdat dit voor hem op zeer ongunstig tijdstip gebeurde werden de hulptroepen vanuit  Nederland weer in gevlogen.

Hier onder een kleine foto impressie van het werk van de afgelopen dagen....







De mannen hebben het druk met land op werken en inzaaien en ik word als manusje van alles ingezet, wat betekent dat ik er op uit word gestuurd om onderdelen te halen, als taxichauffeur dienst doe en ook mijn diensten als koffie juffrouw en kok worden dankbaar aanvaard. Het is hier lekker weer dus tussendoor lees ik een boekje, werk ik in de tuin, word ik bruin en de motorbike/grasmaaier worden door mij op snelheid getest.
Het werk ligt aardig op schema, dus voordat we zaterdag weer in het vliegtuig stappen zullen de meeste gewassen ingezaait zijn. Izaak,s voet gaat inmiddels iets beter dus na half mei gaat het hem hopelijk lukken om z,n bonen in te zaaien. Een toeristische tripje zoals afgelopen jaar zit er denk ik niet in dit keer of we moeten vrijdag nog tijd over hebben, maar daar ga ik niet vanuit. Op de heen weg hadden we een overstap in Vancouver en wat ik daar van kon zien beviel me wel, dus een rit in de omgeving van Vancouver en dan door de rocky,s naar Calgary staat inmiddels op ons verlanglijstje.

Ik had het afglopen jaar zuinig aan gedaan wat betreft kleding kopen, maar ik vrees dat ik van de week me een klein beetje te buiten ben gegaan en mijn zomer garderobe wat heb bij gevuld. ik had verleden jaar al gemerkt dat de prijzen van kleding hier veel lager liggen dan bij ons, dus toen ik van de week boodschappen ging doen in Lethbridge kon ik mooi even rond kijken.
Zo belanding ik na de reguliere shoppingmall waar ik al twee American Eagle T-shirts kocht, bij Value Village een soort outlet shop waar ik erg goed kon slagen.
2 korte broeken
1 trui
1vest
1 overhemd voor Hein
1 soft shell jas
en
2 topjes
Voor de belachelijke prijs voor net geen vijftig canadese dollars, dat is omgerekend ongeveer 37 euro, liep ik blij de winkel weer uit. Ik had met dit doel al wat ruimte in onze koffers vrij gelaten dus dat kwam goed uit.
Zo dit was even een kleine update over waar we hier mee bezig zijn en vanaf zondag zijn we gewoon weer terug in Nederland......



zondag 24 maart 2013

Heerlijk simpele kersentaart

CLAFOUTIS * FRANSE KERSENTAART *BENODIGDHEDEN:-
1 pot met kersen (uitgelekt)
300 ml houdbare slagroom (goedkope kleine pakjes van buiten het koelvak)(je kan slagroom ook vervangen door volle melk)-
150 gram patentbloem-
3 eieren-
100 gram suiker OF 12 gr.  Stevia
2 eetlepels suiker-een paar druppels vanille-essence (bijvoorbeeld van dr. Oetker)-
1 snuf zout
poedersuiker

ZO GA JE TE WERK:-
Warm de oven voor op 200 graden Celsius-
Laat de kersen uit de pot goed uitlekken (evt. op keukenpapier leggen)-
Meng de kersen met 2 eetlepels suiker-
Meet 300 ml slagroom af en doe deze in een in een schone kom-
Klop 3 eieren los en meng door de slagroom-
Weeg 100 gram suiker af-
Weeg 150 gram bloem af-
Zeef de bloem en meng (met de hand) hier de 100 gram suiker doorheen-
Meng (met de hand) het mengsel van los geklopte eieren / room door het bloem / suikermengsel-Als laatste voeg je de druppels vanille-essence en het zout toe-
Meng dit alles goed door elkaar (met de hand)-
Neem een ronde lage vorm (geen springvorm) en vet deze in met boter-
Doe de helft van het beslag in de ingevette vorm-
Bak deze in circa 10 minuten voor-
Doe vervolgens de kersen op de reeds gebakken bodem-
Overgiet de kersen met de rest van het beslag-
Laat de taart 30 minuten afbakken in de oven


vrijdag 22 maart 2013

Life is what happens tot you, when your busy making other plans

Of te wel :het leven is wat je gebeurt terwijl je andere plannen maakt, zongen Acda en de Munik, terwijl het originele citaat van John lennon is.
Net  mijn  laatste blogje nog eens door gelezen en als alles volgens plan verlopen was, had ik nu werkzaam geweest in de keuken van een zorgboerderij in Capelle.  Ik ben inmiddels  wel werkzaam op een zorgboerderij , maar niet bij de gene wie ik aangenomen was en ook niet als kok. Hoe dit mogelijk is, tja, dingen liepen nu eenmaal niet zoals gepland. Ik had een paar keer gewerkt op de eerste zorgboerderij en toen zou er een gesprek plaats vinden, waar we nog en aantal dingen zouden bespreken en er en contract getekend zou worden. Degene die daar overging was op wintersport, maar zou na zijn vakantie contact met mij opnemen.  Hier ging enige tijd overheen en vervolgens hoorde ik niks meer. Toen ik ging bellen was deze persoon, vaak in vergadering, maar werd er tegen mij gezegd dat hij mij terug zou bellen.

Ik kreeg hier al een beetje een vreemd gevoel bij, maar goed ik wachte het af. Na en paar dagen vervolgens zelf maar weer eens gebeld en warempel gelijk kreeg ik de goede persoon aan de lijn. Om een lang verhaal kort te maken. Mijn gevoel was juist , ik werd gewoon aan het lijntje gehouden want ik had nog niet aangenomen mogen worden, want ze waren nog bezig met de ontslag procedure van een ander persoon of ik nog  een paar maanden kon wachten. Dacht het dus  niet…….. Die persoon duidelijk gemaakt dat dit niet de manier is waarop je met mensen omgaat en hem vervolgens verteld dat ik op deze manier dus niet voor zijn organisatie wil werken. Want wat mij ondertussen wel duidelijk was geworden dat er een aantal zaken met betrekking tot personeel binnen dat bedrijf niet klopten en ik kan me voorstellen als je al zo met je personeel omgaat, ik mag hopen dat je dat beter doet met je gasten.   

Wat was ik in eerste instantie boos en teleurgesteld, maar na dat dit gezakt was ook blij dat mijn gevoel dus juist was en daar moet ik toch, nog vaker naar leren luisteren en handelen. Maar goed  geen baan en dus ook geen  inkomsten en met de bodem van mijn spaarcentjes inzicht, als de wie de weerga weer aan het solliciteren.

Een paar dagen later hadden wij bezoek van vrienden van ons, die  een zorgboerderij hebben  in Lage Zwaluw.  Dit is een plek waar mensen met een lichamelijke en of geestelijke beperking aan het werk zijn als dagbesteding. Het was daar op dat moment nog al druk en met een van hun medewerkers langdurig ziek, konden zij wel een paar extra handjes gebruiken.  Ik bood aan om ze die week eens te komen helpen en zo toog ik aan het werk op een iets andere zorgboerderij. Wat ze hier doen is de cliënten helpen om  de dieren te verzorgen, ze hebben hier paarden , geiten, schapen  kippen , konijnen, cavia,s en een ezel en deze moeten allemaal gevoederd worden en van een schoon hok worden voorzien. Er lopen hier acht cliënten  rond en zij doen het grootste gedeelte van het werk, maar hebben hier wel wat aanwijzingen en begeleiding  bij nodig. Verder is er een moestuin, worden er biologische groente pakketen verkocht en worden er van steigerhout allerlei leuke dingen gemaakt.

Rond lunchtijd maken we een soepje, pannenkoeken, of iets van een hartige taart en zo komen mijn kookkunsten ook nog van pas. Inmiddels ben ik hier al anderhalve maand gemiddeld z,n 2 dagen in de week aan het werk en krijg ik hier ook wat voor betaald. Ik vind het werk echt hartstikke leuk, je bent veel buiten en de omgang met de cliënten/mensen die daar werken is erg gezellig.  De meeste zijn heel direct en zeggen precies wat ze denken en dat licht me wel, Er worden grapjes gemaakt en uit hun reacties blijkt dat zij het leuk vinden dat ik er ben. Ik ben nog nooit zo veel geknuffeld op mijn werk als de afgelopen weken ;-)   Onder tussen blijf ik om me heen kijken en solliciteren, maar ik ben er ook hard over na aan het denken om eventueel weer terug naar school te gaan. En de opleiding te gaan doen voor Sociaal pedagogische werk.

Verder is het wachten op de lente en wat hogere tempraturen want ik heb besloten om de moestuin, hier thuis ook nog wat uit te breiden,  ondertussen knappen we nog eens een wat op hier in n rond het  huis of restylen nog wat meubels  en doen we het zuinig aan, want wat heeft een mens nu nog meer nodig dan  liefde, een goede gezondheid, te eten, een dak boven z,n hoofd…… en de extra pinpas van Hein af en toe ;-)

Hier onder nog even een link voor als je nieuwschierig bent naar de zorgboerderij: