toeval bestaat niet......

Vandaag maar weer eens zoon toeval bestaat niet momentje gehad. Ik open de brievenbus en zo als de laatste tijd wel vaker het geval is zaten daar en paar leuke kaarten in, verstuurd door willekeurige mensen van over de hele wereld. Een tijdje geleden heb ik hier al eens een  blogje gewijd aan het fenomeen postcrossing.

Vandaag had ik een leuke kaart van Cana uit New York en één van Lionel uit Ontario. Vooral die laatste trok meteen mijn aandacht omdat de eerste zinnen in het Nederlands waren. Wat bleek Lionels ouders waren in de jaren vijftig naar Canada geëmigreerd en hij komt af en toe nog eens naar Nederland voor vakantie en familie bezoek. Op de voorkant van de kaart ( zie hiernaast) staat een traditionele Canadese boerderij en een mennonieten familie met paard en wagen. De mennonieten stammen af van de Fries  Menno Simons, die een bepaalde geloofstroming en overtuiging heeft opgericht, die door ongeveer 1,5 miljoen mensen op deze wereld word gevolgd. Deze mensen zijn zeer streng gelovig en tegen heel veel moderne dingen als auto,s telefoon, televisie en internet. Velen van hen verplaatsen zich nog steeds met paard en wagen en vooral in canada bestaat een grote gemeenschap, die voornamelijk op boerderijen leven en werken.

Nu wil het toeval dat mijn zwager Izaak gistermiddag belde met de vraag of ik hem binnenkort een poosje wil helpen op zijn boerderij. Vorig jaar mei zijn Hein en onze buurman Jan voor een week naar canada vertrokken om hem te helpen. Hein heeft het momenteel nogal druk op zijn werk en kan nu echt niet weg, dus toen riep ik een tijd geleden min of meer uit de gein, dan ga ik toch helpen als het nodig is. Zet mij maar op een trekker en dan rijd ik wel over de prairie. We zouden dit jaar al voor een vakantie naar Canada, maar omdat ik mijn baan heb op gezegd hadden we dit plan even in de ijskast gezet.  Maar nu lijkt het er op dat ik de komende week richting Enchant Alberta vertrek samen met buurman Jan. Die spoedcursus trekker rijden een week geleden had dus een rede.

Het wachten is nu alleen nog even op iets droger weer en een telefoontje van Izaak wanneer hij ons aan het werk wil hebben en dan vertrekken we. Ik ben benieuwd ik ken het land alleen van verhalen en foto,s van Hein en Izaak, maar het schijnt er prachtig te zijn, dus hopelijk krijg ik de gelegenheid, om er behalve de prairies, nog wat weer van te zien.

Om nog even terug te komen op het kaartje van Lionel van vanochtend, dan vind ik dat toch wel weer frappant, dat iemand aan de andere kant van de wereld precies dit kaartje voor mij uitzoekt ruim 10 dagen geleden. Deze man weet niets van mijn plannen,  voor mij was het maar weer eens een mooie bevestiging dat toeval niet bestaat en dat je moet genieten van alle mooie dingen die er op je pad komen…….