Rocky mountain high

Rocky mountainbike high zong john denver in de jaren tachtig. En hoewel hij het over de Colorado rocky,s had is dit ook op die in canada van toepassing. Afgelopen weekend door gebracht in de mountains. Vrijdag morgen vanuit Enchant vertrokken richting Calgary en vandaar rijdje via de foot hills in twee uur zo door naar het plaatsje Banff. In deze omgeving werd in 1988 alle ski onderdelen van de toenmalige winterspelen gehouden. In het plaatsje Bannf kun je met de gondela zo naar de top van Mount Sulphur gaan. Deze ligt op 2300 meter en geeft een prachtig uitzicht over Bannf en omgeving. Vandaar kun je nog een stukje verder klimmen naar een weer observatorium wat in de jaren twintig in de vorige eeuw werd gebouwds om observaties te doen. De Canadees Norman Sanson was curator van het plaatselijke museum en is in zijn leven meer dan 1000 keer naar boven geklommen om daar metingen te verrichten. Wij waren binnen 10 min boven, maar deze meneer was te voet ongeveer negen uur onderweg. Hij overnachte dan vaak in het observatorium en ter ere van hem is de piek waar dit gebouwtje op staat naar hem vernoemd. Mount Sanson. We hebben genoten van het prachtige uitzicht, het was droog weer en af en toe piepte de zon door de wolken.

Toen we weer beneden waren hebben we in Banff rondgekeken en even een bakkie gedronken en even rond gekeken bij The Fairmont Bannf springs hotel een gigantische hotel aangelegd door de Canadese spoorwegen in de jaren twintig van de vorige eeuw om het toerisme opgang te brengen. daar vlak bij zijn ook de Bow river falls een kleine waterval die we ook nog even bezocht hebben. Mijn zwager gebruikt het water uit deze rivier uit eindelijk als irrigatie van zijn gewassen. De prairies van Alberta waren tot de zestiger jaren zeer droge vlaktes waar niet veel groeide, maar door een ingenieus systeem van rivieren,  meren en irrigatie kanalen, kan hij met dit water zijn land beregenen. Dit was afgelopen weekend nog niet nodig want toen wij buiten in de zon liepen ,viel er gelukkig 400 Km verderop voldoende regen om de zaden van de pas gezaaide tarwe en bieten te laten ontkiemen. Maar later in het seizoen zorgen zogenaamde pivits er voor dat al deze gewassen voldoen de water krijgen.

Vanuit Banff zijn we door gereden  naar Lake louise een prachtig meer met aan beide zeiden weer van die gigantische bergtoppen.  Het meer was nog bevroren en terwijl waar daar waren vielen er zelfs nog wat sneeuw. In ze zomer kun je hier kano,s huren en rond varen en heeft het water een prachtig felblauwe kleur. Ook hier staat weer z,n gigantische groot hotel en daar hebben we binnen nog even rond gekeken. Omdat dit toch iets boven ons budget lag, zijn we naar het dorpje lake louise gereden en daar onze intrek genomen in de plaatselijke Inn. na een heerlijke Maaltijd nog even  in de pub een paar drankjes gedronken en toen ons bed in gedoken.  Na een lekkere nachtrust en een heerlijk ontbijt ( pancakes) de volgende ochtend op tijd weer in de auto gestapt. Vandaag ging de rit dwars door de bergen richting Britische colombia, dit is een andere provincie die grenst aan de staat Alberta en midden tussen de bergen ligt daar een prachtige vallei met aan weers kanten de bergen. Ook ligt hier het plaatsje Radium Hot springs wat bekend staat om zijn thermale baden. Ik had helaas geen badkleding ingepakt want anders hadden we even een duik genomen. Omdat we in een vallei verbleven tussen de bergen was de tempratuur gelijk een stuk hoger en met 12 graden en een stralende zon was het heerlijk weer. De plaatselijke bevolking dacht daar net zo over, want sommige van hen liepen al in korte broek en T-shirt. Omdat de lucht vochtigheid hier in canada veel lager ligt en de zon in de bergen veel sterker is, voelt het al gauw veel warmer aan.  Een mooie rit door de vallei gemaakt, waar bij we zelfs aan de kant van de weg een kleine zwarte beer zagen zitten. Helaas geen foto van kunnen maken omdat hij tegen de tijd dat mijn camara, was op gestart alweer tussen de struiken was verdwenen.

Verder via de kicking horse pass via de icefields parkway richting de colombian ice fields gereden een prachtige gletsjer halver wegen, tussen lake louise en jasper. Dit is de grote attractie van de rocky Mountains, een gigantische plaat ijs die op sommige plaatsen wel 300 meter dik is. Het was nog vroeg in het seizoen en wij waren hier rond drie uur s, middags. We hadden het geluk dat we maar met 12 personen in een bus naar boven gingen. Halverwegen stap je over in een bus met speciale banden en deze klimt via een weg van ijs en sneeuw uit eindelijk boven op de gletsjer. Ook boven waren er geen andere mensen aanwezig dus wij hadden daar alle tijd en ruimte om even rond te wandelen en foto,s te maken van dit prachtige fenomeen. In de zomer maanden moet je dit uitzicht delen met hele bus ladingen andere toeristen met klikkende camera,s. Het was wel koud boven op de gletsjer ongeveer 4 graden boven nul, maar de stevige  oosten wind die over de gletsjer top aankwam waaien maakte het net even frisser. Maar goed genoten van het prachtige uitzicht, je voelt al gauw erg klein en nietig in z, n omgeving, daar word je best even stil van. Helaas heeft dit prachtige uitzicht ook een keer zijde. Door de opwarming van de aarde smelt deze gletsjer elk jaar ongeveer 10 meter en word deze 5 kilometer lange ijs vlakte door de jaren heen steeds kleiner. Dit proces is via satelliet beelden goed te volgen en dit konden we  binnen in het bezoeker centrum goed zien. Het water wat vanaf de Athabasca mountain naar deze gletcher stroomt komt uit eindelijk uit in drie verschillende oceanen. Dit word ook wel de continetal divide genoemd. 

Aan het einde van de middag in de auto gestapt en toen hadden we nog een rit van drie honderd kilometer voor de boeg. Omdat we de volgende dag om twaalf uur in Calagary moesten zijn, en ons vliegtuig  naar  Nederland weer vertrok. Via Rocky mountain house waar we erg lekker hebben gegeten, uit eindelijk een hotel gevonden in Inesfield waar we onze laatste nacht in canada hebben door gebracht. De volgende dag was het nog anderhalf uur rijden naar  Calgary airport. Maar omdat we nog wat tijd over hadden zijn we gestopt bij de Cross iron mill shoping mall, vlak bij het vliegveld. Dit is een outlet centre met alle grote merken. En daar heeft Annemiek nog even flik haar slag geslagen. Vooral de tommy hilfinger shop was zwaar favoriet. Een spijkerbroek waar ik in Nederland 129 euro voor betaal had ik daar voor  ongeveer 28 euro. Rara, hoe kan dit. De verkoopster sloeg bijna stijl achter over toen ik dit haar vertelde. Met drie verschillende spijkerbroeken en een leuk shirt de winkel weer verlaten. Nog even in de Gap een leuke sweater en en trainingsbroek gescoord. De gekochte items moesten nog even gedeeltelijk bij jan in de koffer worden gepakt en toen op naar het vliegveld. Volgende keer neem ik een lege koffer mee en dan gaan we vanaf het vliegveld Linéa recta winkelen. Hahaha. Goed na dat we hadden ingecheckt was het tijd om afscheid te nemen van Izaak, een beetje moeilijk want hij heeft er voor gezorgd dat ik  een onvergetelijke week heb gehad en daar ben ik hem zeer dankbaar voor. Ook voor hem zal het wel weer wennen zijn, zo in z,n eentje op de prairie.

Maar goed er is een tijd van komen en van gaan, dus na het afscheid, hup het vliegtuig in en uiteindelijk via Mineapolis weer naar Amsterdam gevlogen. Waar het ontvangst comité. Simone Hein en Esmeralda ons op stond te wachten. Met een hello/Goodbey momentje kon ik mijn lieve mannetje weer in de armen sluiten en toen op naar huis.  . Inmiddels zijn we al weer even thuis en al weer bijna in het ritme. Het was een ongelofelijk mooie ervaring en ik hoop de komende jaren nog eens samen met hein naar dit mooie land terug te keren.....

Keukenprinses op het canadese platte land

Zo het leven hier op het canadese platte land begint te wennen de eerste dagen veel op de tractor gezeten en lange  dagen gemaakt, het weer is goed dus we hebben flink veel land opgwerkt en ingezaait met tarwe en suikerbieten. het is letterlijk even aanpoten, maar daar komen we tenslotte voor. Ik ben afgelopen maandag met een grote chevorlet Colerado naar Lethbridge gereden de dichts bij zijn de grote stad, om wat onderdelen te halen. Ze rijden hier allemaal rond met enorm grote auto,s waarvan wij in nederland zouden zeggen wat is dat voor pooierbak. Maar dat is hier in dit gedeelte van Canada heel normaal. Ook niet verwondelijk als je beseft dat de winters hier extreem koud en met flink veel sneeuw kunnen zijn. Tempraturen van - 30 graden zijn hier heel normaal en dan is niet verstandig om met bijvoorbeeld een Citroen C1 rond te rijden. De enige plek waar je ook hier niet vrolijk word van z,n auto is aan de pomp, ook hier zijn de brandstof kosten enorm gestegen de afgelopen tijd en dan word je niet vrolijk van z,n bezine slurpend monster.

 Maar goede zwager Izaak heeft een tankpas in de auto, waar mee ik hem dan weer vrolijk vol kan gooien. Toen ik maandag in Lethbridge was had ik nog even tijd over en ben toen even naar een groot winkel centrum  gereden, om daar eens even rond te kijken. Hein had mij al verteld dat vooral kleding hier stukken goedkoper is dan bij  ons thuis en ik stond daar inderdaad verstelt van. Een levi,s spijkerbroek waar je bij ons 129 Euro voor betaald kost hier omgerekent, ongeveer 28 Euro, Tommy hilfinger polo,s voor 15 Euro. Dan word je in een keer heel hebberig. Maar net op het moment dat ik eens flink mijn credit card wou gaan gebruiken, belde Izaak of ik als de wiede weerga richting een landbouw onderdelen handel wou gaan, om dat er een probleem was met de bieten zaai machine. Die stond stil en machine,s die stil staan op dit moment van het seizoen die kosten geld. Dus Annemiek weer in de pick up gesprongen en naar de andere kant van de stad gereden en het onderdeel opgehaald. Gelukkkig werkt de navigatie op mijn telefoon ook hier prima, dus ik had het gelukkig snel gevonden en toen weer als een speer terug naar het veld waar de machine stil stond. Daar ging mijn ochtendje winkelen.....

Gisteren helaas een ongelukje gehad. Ik had zo waar liggen slapen tot 8 uur, Na een paar korte nachtjes had ik dat blijkbaar nodig. De heren waren al weer in het veld en ik zou richting Vauxhal rijden om bietenzaad te gaan halen. Toen ik bedacht dat ik nog wel wat was in de machine kon gooien, naar een paar warme stoffige dagen in het veld kon ook onze kleding wel een opfris beurt gebruiken. Ik liep met een volle wasmand de trap af de kelder in, toen ik de laatste twee treden miste en mijn enkel dubbel klapte. Ik lag in een keer onder aan de trap te verekken van de pijn.  Toen ik eenmaal weer een beetje adem kon halen realiseerde ik dat mijn mobiele telefoon nog boven op de keukentafel lag. Ik kon dus niet zomaar om hulp bellen en de beide mannen, in een veld waren hier toch ruim twintig minuten rijden vandaan.  Net toen ik bedacht dat ik dan eerst maar moest proberen om boven te komen. Hoorde ik gestommel  boven mijn hoofd en toen bleek Izaak net thuis te zijn gekomen. Na een schreeuw om hulp van mijn kant, stond hij gelukkig snel, maar geschrokken in de kelder en heeft me overeind geholpen. Op een stoel in de keuken de schade bekeken en ik kon gelukkig mijn tenen nog bewegen, maar mijn enkel begon in rap tempo op te zwellen.

 Na de eerste schrik werd ik kwaad op me zelf, want hoe kon ik nu zo stom zijn. na een half uurtje en een pijnstiller later, toch maar in de auto gestapt en naar Vauxhall gereden. De auto is gelukkig een automaat, dus ik hoef met rechts alleen maar te remmen en gas te geven. Wat in deze situatie natuurlijk reuze handig is. In het dorp zit een drogisterij en daar een elastische kous gekocht om mijn enkel banden bij elkaar te houden. Inmiddels zijn we een dag verder en is mijn enkel paars en twee keer zo dik als normaal en is het lopen erg pijnlijk. Ik zit veel met mijn pootje omhoog en doe af en toe wat huishoudelijke klusjes en voor de rest wat lezen en achter de computer.... Vandaar dit langere blogje. Gelukkig is het meeste werk gedaan en moet er alleen nog een perceel bieten ingezaaid worden. Voor morgen in de loop van de dag want dan gaat er hier  flink wat regen vallen. Jan en Izaak wisselen elkaar af en het denk ik een latertje word,  vannacht om alles op tijd af te krijgen.



Vanaf vrijdag zijn we van plan om nog een paar dagen richting de rockymountains te gaan. het meeste werk is dan hopelijk af en dan moeten de regen en de warmte begin volgende week hun werk gaan doen en er voor zorgen dat de zaden die we gezaait hebben gaan ontkiemen. ik hoop dat tegen die tijd de zwelling onder mijn enkel weer een beetje is afgenomen want ik zou graag nog wat meer van het land en de bergen willen zien. Anders nog even een dokter opzoeken  voor dat we zondag middag weer naar huis vliegen en met koninginne dag weer landen. Ik weet het het was kort maar krachtig, maar ik heb z,n vermoeden dat ik de komende jaren nog wel meer van dit land ga zien. Hein heeft hier natuurlijk ook een aantal jaren gewoond en een rondreis om hier wat vrienden en kennisen te bezoeken staat al een tijdje in de planning.Ook ik ben onder de indruk geraakt van de weidsheid,  natuurschoon en de vriendelijke bevolking dus ik kom graag nog een keer terug...

Boeren leven aan de andere kant van de wereld

Zo ik bevind me letterlijk in een ander wereld deel, Na een vlucht van achtenhalf uur donderdag middag geland op Calgary Airport. Als je daar bijna land zie je aan de linkerkant als je daar land de Rocky mountains liggen. Op ongeveer anderhalf uur rijden van de stad. Leuk, maar wij reden vervolgens nog 2 uur in zuidoostelijke richting naar het dorpje Enchant. We komen hiertenslotte om te werken. Misschien dat er later in de week nog even gelegenheid is om wat te bekijken, maar voorlopig zijn mijn dagen hier gevuld met rijden op een tractor en het opwerken van het land, zodat dit ingezaait kan worden. Het boeren leven begint hier al vroeg, maar door het tijdsverschil is het om zes uur opstaan gelukkig geen enkel probleem. Vanochtend toen ik opstond was het -2,5 graad onder nul en vanmiddag word het ongeveer twintig graden. Gelukkig zit er verwarming en airco in de tractor. Zelfs in mijn leren met luchtgeveerd stoel zit verwarming om s, ochtends mijn koude achterwerk te vewarmen. Verder zit er Gps en cruis controle op dat ding, Dus als hij eenmaal rijd hoef ik de volgende 1,6 km niks anders te doen voor uit en achteruit te kijken of alles goed gaat. Aan het einde van het perceel neem ik het  weer over en stuur ik hem een mooi rondje naar de volgende lijn en dan druk ik op de Go knop en dan neemt de gps hem weer over en zo onstaan er allemaal mooie strakke lijnen in het land, klaar om ingezaait te worden. Gisteren twaalf uur op de tractor gezeten, maar met  mijn ipod en een natje en een droogje is dat prima uit te houden. Er is hier niet veel te zien het is een grote wijdse vlakte met af en toe een paar boerderijen en een klein dorpje met ongeveer 500 inwoners. de dichts bijzijnde grotere stad is lefthbridge hier ongeveer een uur rijden vandaan. Geloof dat ik maandag ochtend met een grote chevorlet pick up truck er op uit ga omdaar onderdelen en boodschappen te halen. Ben benieuwd, voor de rest zijn het voornamelijk lange dagen op de tractor, zolang het goed weer blijft, maar tot dinsdag ziet het er goed uit met op maandag tempraturen van rond 25 graden. Dus ik mag niet klagen als ik van Hein in nederland hoor dat het regend en maar 12 graden is. Zo voorlopig laat ik het hier even bij..... Wie weet later in de week nog een update....

toeval bestaat niet......

Vandaag maar weer eens zoon toeval bestaat niet momentje gehad. Ik open de brievenbus en zo als de laatste tijd wel vaker het geval is zaten daar en paar leuke kaarten in, verstuurd door willekeurige mensen van over de hele wereld. Een tijdje geleden heb ik hier al eens een  blogje gewijd aan het fenomeen postcrossing.

Vandaag had ik een leuke kaart van Cana uit New York en één van Lionel uit Ontario. Vooral die laatste trok meteen mijn aandacht omdat de eerste zinnen in het Nederlands waren. Wat bleek Lionels ouders waren in de jaren vijftig naar Canada geëmigreerd en hij komt af en toe nog eens naar Nederland voor vakantie en familie bezoek. Op de voorkant van de kaart ( zie hiernaast) staat een traditionele Canadese boerderij en een mennonieten familie met paard en wagen. De mennonieten stammen af van de Fries  Menno Simons, die een bepaalde geloofstroming en overtuiging heeft opgericht, die door ongeveer 1,5 miljoen mensen op deze wereld word gevolgd. Deze mensen zijn zeer streng gelovig en tegen heel veel moderne dingen als auto,s telefoon, televisie en internet. Velen van hen verplaatsen zich nog steeds met paard en wagen en vooral in canada bestaat een grote gemeenschap, die voornamelijk op boerderijen leven en werken.

Nu wil het toeval dat mijn zwager Izaak gistermiddag belde met de vraag of ik hem binnenkort een poosje wil helpen op zijn boerderij. Vorig jaar mei zijn Hein en onze buurman Jan voor een week naar canada vertrokken om hem te helpen. Hein heeft het momenteel nogal druk op zijn werk en kan nu echt niet weg, dus toen riep ik een tijd geleden min of meer uit de gein, dan ga ik toch helpen als het nodig is. Zet mij maar op een trekker en dan rijd ik wel over de prairie. We zouden dit jaar al voor een vakantie naar Canada, maar omdat ik mijn baan heb op gezegd hadden we dit plan even in de ijskast gezet.  Maar nu lijkt het er op dat ik de komende week richting Enchant Alberta vertrek samen met buurman Jan. Die spoedcursus trekker rijden een week geleden had dus een rede.

Het wachten is nu alleen nog even op iets droger weer en een telefoontje van Izaak wanneer hij ons aan het werk wil hebben en dan vertrekken we. Ik ben benieuwd ik ken het land alleen van verhalen en foto,s van Hein en Izaak, maar het schijnt er prachtig te zijn, dus hopelijk krijg ik de gelegenheid, om er behalve de prairies, nog wat weer van te zien.

Om nog even terug te komen op het kaartje van Lionel van vanochtend, dan vind ik dat toch wel weer frappant, dat iemand aan de andere kant van de wereld precies dit kaartje voor mij uitzoekt ruim 10 dagen geleden. Deze man weet niets van mijn plannen,  voor mij was het maar weer eens een mooie bevestiging dat toeval niet bestaat en dat je moet genieten van alle mooie dingen die er op je pad komen…….

Een ambiteus volgend project

Oké ik wil jullie deelgenoot maken van een nieuw project wat op stapel staat, naast het verven van de hekken en het schuren en white washen van een aantal kasten. Ja je kan het er maar druk mee hebben,  wie heeft er nu nog tijd om te werken. IK voorlopig niet ha ha….. Een paar weken geleden zag ik in de plaatselijke kringloop dit stoeltje en er bleken er twee van te zijn. Nu wil het toeval dat ik vorig jaar ook z,n stoeltje voor 4 euro heb gekocht op een rommelmarkt hier in de buurt. Dit exemplaar is bekleed met skai , maar er waren wat scheuren ontstaan, maar ik zag me zelf dat toentertijd niet direct op nieuw met skai bekleden. Na wat rond vragen vond ik voormalig collega en handy man van Herstelhotel de Kim,  Herman bereid dit te zijner tijd voor mij te doen. Nu heeft Herman het erg druk met allerlei projecten, dus mijn stoeltje staat nog steeds ergens te verstoffen maar ter zijner tijd komt het vast wel weer mijn kant op. Maar goed, eerst liep ik door in de kringloop, maar één maal thuis lieten deze twee stoeltjes mij toch niet meer los. Een kwartier voor sluitingstijd besloot ik terug te gaan en daar stonden ze nog steeds op mij te wachten. Voor 15 euro werd ik de nieuwe eigenaar en eenmaal thuis gekomen belande ze in de garage,bij de andere projecten die ik verzameld heb de laatste tijd. Later die week kreeg ik de nieuwste buitenleven in de bus. Een leuk blad waar ik een abonnement op heb sinds ik op het platte land woon. S, middags zat ik onder het genot van een kopje thee, hier eens door heen te bladeren toen mijn oog op de volgende foto viel.




.

Zie daar mijn stoeltje, maar dan in de nieuwe versie en voor een wel onwaarschijnlijk hoge prijs. Dat maakt z,n aankoop dan net even leuker. Vervolgens begon ik te fantaseren over het opknappen van deze twee stoeltjes en na een tijdje kijken en bedenken hoe dit in z,n werk gaat. Kwam ik tot de conclusie dat dit mij ook wel zou lukken.  Het enige is dat ik niet in het bezit was van een naaimachine en ook is het al minstens twintig jaar geleden, dat ik achter zon ding gezeten heb. Toen ik mijn plan vorige week met vriendin Gem besprak, bood zij mij haar naaimachine te leen aan en moet er binnenkort toch echt van komen. Eerst maar eens oefen op een paar kussentjes voor buiten op de bank en als dat me goed af gaat dan wil ik de stoeltjes bekleden,met een blauwe jeans stof. Door jullie van deze plannen op de hoogt te brengen kan ik eigenlijk niet meer terug en moet ik dit plan ten uitvoeren brengen. Gelukkig heb ik nog een moeder en enkele vriendinnen die reuze handig met de naaimachine zijn, dus ik heb er alle vertrouwen in dat dit met behulp van hun tips helemaal goed gaat komen…… Het eind resultaat krijgen jullie ter zijner tijd te zien.

Fijne Paasdagen!!!

Een paar tips voor als je boodschappen gaat doen

Een tijdje geleden kwam ik het volgende boekje tegen van de journalist Micheal Pollan. Het gaat over een paar simpele regels over het kopen en bereiden van Voedsel. Omdat ik de laatste tijd wat meer tijd thuis heb, nu ik niet meer professioneel kook. Komt veel van het voedsel wat wij hier eten rechtstreeks uit de plaatselijke landwinkel, waar ik vooral mijn aardappelen, groente en fruit koop. Dit zijn voornamelijk seizoensproducten en die komen van de boer die de landwinkel beheert, of van zijn leveranciers hier uit de directe omgeving. Verser als dit kan je het natuurlijk niet krijgen en veel van deze producten zijn ook nog biologische.

Ik heb tegenwoordig z,n grote rieten mand voorop mijn fiets en een paar keer per week maak ik een ritje naar deze winkel. Wat ik nog meer geweldig vind aan deze winkel is dat er geen personeel aanwezig is. Je pakt wat je nodig hebt, je telt de verschillende bedragen bij elkaar op. Je stopt papier geld, in een gleuf van een oud bureau en pakt het eventuele wisselgeld uit een geldkistje. Dit gaat al jaren in goed vertrouwen en blijkbaar goed. Waar vind je dat tegenwoordig nog?  Zijn de producten op of is er geen wisselgeld meer aanwezig dan bel je even aan en dan is de boerin als ze thuis is graag bereid je te helpen.

Maar goed, veel van het voedsel wat wij in de supermarkt kopen is tegenwoordig bewerkt om het langer houdbaar en voor ons zelf makelijker te maken. Maar als je logische nadenkt en er even de tijd voor neemt. Kun je heel veel dingen beter, goedkoper en smakelijker zelf bereiden. Dit is uit eindelijk beter voor het milieu, je gezondheid en je portemonnee. Neem nu een pak kant en klare cakemix. Hier zit tarwemeel, maïszetmeel, rijsmiddel, fructose, ei, vet en lactose in. Beetje water er door mixen en je hebt cake. Terwijl wij vroeger op school gewoon met bloem, eieren, roomboter, suiker en melk een cake maakte. Die cake smaakte echt veel beter dan wat je uit z,n pak maakt, neem dat maar van mij aan. Goed hij is misschien iets minder lang houdbaar als dat ding uit het pak, maar desnoods vries je de helft in en eet je hem op een later tijd stip.

Er zitten tegenwoordig zo veel toevoegingen in ons voedsel dat die voor de meeste mensen niet eens uit te spreken zijn, laat staan dat we weten wat we allemaal in ons mond stoppen. Er is ondertussen wel aangetoond dat kinderen van te veel suiker en kleurstoffen hyper actief en te dik worden en ook volwassen worden steeds zwaarder. En dan heb ik het nog niet eens over de meest vreselijke ziektes die mensen tegenwoordig steeds vaker krijgen. Rara, hoe kan dat……

 Ik weet het geen vrolijk nieuws. Om terug te komen op het boekje waar ik het aan het begin over had. Het is in het Engels en de Nederlandse vertaling is nog niet op de markt,maar het is de moeite waard om eens door te lezen. Geen wetenschappelijke taal ,maar gewoon je gezond verstand gebruiken, als het gaat over de producten waar je keukenkastjes en  koelkast mee vult. 

Eat food. Not to much. Mostly plants

My favority food rules:

Food Rule nr. 7: Avoid food products containing ingredients a third-grader cannot pronounce..

Food Rule nr. 9: Avoid food products with the word ‘lite’, ‘low-fat’ of ‘non-fat’ in their names..

Food Rule nr. 13: Eat only foods that will eventually rot (en dus niet de cupcakes die 2,5 jaar na t.h.t. nog steeds niet taai uit de verpakking komen..)

Food Rule nr. 20. It’s not food if it arrived through the window of your car..

Food Rule nr. 21. It’s not food if it’s called by the same name in every language (think big mac, cheetos of pringles)..

Food Rule nr. 39. Eat all the junk food you want as long as you cook it yourself..

Food Rule nr. 44. Pay more, Eat less..

Food Rule nr. 57. Don’t get your fuel from the same place your car does..

Food Rule nr. 64. Break the rules once in a while!!