Van zorghotel naar zorgboerderij ;-)

Als je deze zin het Facebook op slingert, roept dat in mijn geval natuurlijk vragen op. Nu was mijn lieve schoonzus in de eerste reactie al bereid om een tipje van de sluier op te lichten en mij te feliciteren met mijn nieuwe baan. Ik had mijn familie net op de hoogte gebracht van mijn geslaagde sollicitatie gesprek en de positieve uitkomst hier van, maar het was bij mij zelf nog niet helemaal doorgedrongen dat ik vanaf half januari een nieuwe baan heb. Inmiddels is het kwartje gevallen en heb ik een aantal concretere afspraken gemaakt met mijn toekomstige werkgever en word het tijd om jullie wat meer te gaan vertellen.

Na elf maanden vrijheid en heel wat verstuurde sollicitatie mails. Was ik er inmiddels achter dat het in deze tijd, nog niet zo makkelijk is om weer een leuke baan te vinden. Ik moet eerlijk bekennen dat ik tot begin oktober niet heel fanatiek  met solliciteren was, maar een steeds verder slinkende bankrekening begon de druk toch wel wat op te voeren. En dat is maar goed ook want een mens kan natuurlijk niet leven van de wind. Ik ben er de afgelopen maanden wel achter gekomen dat je met veel minder uitgeven ook een  leuk leven kunt hebben en je daardoor veel  creatiever  omgaat met de middelen die er wel voor handen zijn. Maar zo als ik gisteren ook schreef; het winkelt soms net even prettiger als je weet dat je rekening weer regelmatig word bij gevuld. Toch had ik afgelopen jaar absoluut niks anders willen doen en zou ik het zo weer over doen. Want, wat ik ook geleerd het is dat je soms het leven gewoon een tijdje z,n gang moet laten gaan. Het idee van geen baan en inkomsten zou me z,n 10 jaar geleden volledig in paniek hebben gebracht, maar gelukkig was dat  nu absoluut niet het geval.

Natuurlijk helpt het als je nog een appeltje voor de dorst hebt en een lieve man, die gelukkig een baan heeft. En van die luxe positie ben ik me echt wel bewust.  Ook al  is dit jaar niet alles gelopen zoals ik verwacht had, bijvoorbeeld  door het scheuren van mijn enkelbanden werd ik gedwongen  even rust te nemen. Want anders was ik waarschijnlijk al lang weer het werk geweest. Maar dit gaf mij wel de gelegenheid om weer eens wat andere dingen te doen en te ontdekken. Ik ben in die periode heel creatief bezig geweest, door het schilderen van oude meubels, het maken van collage,s,  het kweken van groenten in een kleine moestuin, workshops  en tal van andere dingen. En natuurlijk ben ik twee keer in Canada geweest waar ik heb leren rijden en werken met grote tractoren en ook voor het dorsen van graan met een combine, draai ik mijn hand niet meer om.  Dit zijn allemaal dingen die ik absoluut niet had willen missen. Ik heb leuke nieuwe mensen ontmoet,  nieuwe dingen ervaren, het rustig aan gedaan  en (bijna) altijd het vertrouwen gehouden, dat er wel weer wat leuks op mijn pad zou komen.

Dus zag ik begin december een vacature van een zorgboerderij, waar ze iemand vroegen met een horeca achtergrond. Ik dacht nog wel wat raar, want het idee van  zorgboerderij waar ik mee bekend ben, is een plek waar mensen met een  verstandelijke beperking mee helpen met de verzorging van de dieren en het werken op het land of in de moestuin.  Maar ik dacht misschien hebben  ze wel iets van een lunchroom of zo. Na wat gespeurd te hebben op het internet, kwam ik er achter dat je het woord zorgboerderij hier letterlijk moet nemen en dat dit dus een zorghotel is maar dan in een verbouwde oude boerderij. Aan een landelijk dijkje met knotwilgen op de grens tussen Capelle aan de ijsel en Nieuwekerk aan de ijsel, staat mijn toekomstige werkplek. Ik ga hier ongeveer het zelfde doen als op de Kim, dus het verzorgen van de maaltijden voor de revaliderende  gasten. Het betreft hier een vacature voor  24 uur per week, dus er blijft nog voldoende tijd over voor andere leuke dingen en binnen 25 minuten rijden van mijn woonplaats. 

Ik heb er helemaal zin in, want wat ik het afgelopen jaar wel gemist hebt is het contact met collega,s en gasten.

Toen ik begin van het jaar deze blog begon met als titel Keukenprinses op het platteland moet ik toch een vooruit ziende blik hebben gehad, natuurlijk kookte ik ook als een prinses in mijn eigen keuken op het platteland. Maar dat ik nog eens in de keuken van een boerderij zou belanden had ik op dat moment niet gedacht…….

Zondag op het platteland

If it makes you happy.......

Creatief op zondag, Maandag, dinsdag......Enz

De laatste tijd super creatief bezig, zo veel ideeën en eigenlijk nog steeds te weinig tijd om het allemaal uit te voeren.Ja ja ik weet het geen baan en dan nog tijd te weinig. Echt waar het bestaat....

Maar goed mij hoor je niet klagen, als dat het ergste is.

Een paar voorbeelden van waar ik mee bezig ben de afgelopen tijd.

De secretaire is eindelijk af, ben heel blij met het eind resultaat, maar heb hier in huis te weinig ruimte dus hij mag weg. Zie deze pagina: http://link.marktplaats.nl/599486868

Verder vond ik in de kringloop een schattig glas in lood ruitje, samen met een grote schilderijlijst, mocht ik ze beiden  voor 6 euro meenemen. Geen geld natuurlijk, na een likje verf staat hij leuk te zijn in het raamkozijn.

En als laatste als enorme thee leut, word de thee doos hier zeer veel gebruikt,man lief wees mij er op dat deze ook betere tijden had gekend.  dus ik beloofde hem uit te kijken naar een nieuwe.

Vond ik, ook in de kringloop, waar anders.. Een blank houten vuren, nog als nieuw. Voor 50 euro cent werd ik de nieuwe eigenaar en nadat ik hem een make over heb gegeven, ziet hij er zo uit.

Het geleerde van de workshop decoratieve verftechnieken in de praktijk gebracht en hem een leuk vintage uiterlijk gegeven met een leuk plaatje uit een oud boek en een craquelé vernis op de bovenkant.

verder vandaag nog wat kastjes en een tafeltje, schoongemaakt en geschuurd, maar daar over binnenkort meer......

Update Canada

Morgen al weer een week hier in canada en times fly when your having fun. DE eerste paar dagen heeft Hein voornamelijk op de Combine gezeten en was ik er voor het verzorgen van de innerlijke mens en het halen van onderdelen en boodschappen in Lethbridge. Dit is een stad op ongeveer een uur rijden hier vandaan waar je al je grote voorzieningen vindt, met de nadruk op groot. Grote supermarkten, shopingmalls, bioscoopen. HIer in het dorp enchant wat overigens nog steeds 6 km bij Izaak,s boerderij vandaan is vind je alleen een kleine winkel, annex postkantoor en een chinees, waar we overigens zaterdag erg lekker hebben gegeten. Afgelopen vrijdag hadden we regen en was het koud en nat, dus zijn we met de pick up naar Sunburst Montana gereden. Dit is een plaats net over de amerikaanse grens, waar een vriend van Hein met zijn bedrijf was neer gestreken  voor de tarwe oogst. Hier was het goed weer dus er reden hier 5 combines in het land om de tarwe te oogsten. Deze man is een Custom harvester, wat betekent dat hij met zijn bedrijf van af het zuiden van Texas naar noorden van  Amerika trekt om alleen maar tarwe, bonen, mais en zonnebloemen te oogsten. Hein kent hem goed want heeft in het verleden een aantal jaren voor hem gewerkt. Gezellig bij geklets en natuurlijk moest er nog een paar rondjes door hein gereden worden, Toen het avond werd  zijn we met hem en zijn crew, wezen eten in een plaatselijk restaurant, dit was de Mint bar en gevestigt in een oude kerk. Het was steak night en dus toen we dit bestelde kregen we een bord met een aantal giga grote steak,s van bijna een kilo per stuk en die kon je in de tuin achter de kerk op de gril zelf bereiden. We waren met z,n tienen en al gauw lag de Barbeque vol en kon ik mijn oude vak weer gaan uit oefenen. Binnen kreeg je nog een gepofte aardappel en kon je een salade opscheppen. We aten op het altaar, onder het genot van een mexicaans biertje, heerlijk gegeten en tot m,n verbazing kreeg ik alles op.

Na het afscheid van Forrest weer in de auto gestap de grens weer over en na een rit van twee en half uur kwamen we s, nachts om half 1 het erf weer op rijden. Het was donker en toen we aan kwamen rijden, maar in het licht van de koplampen zagen we twee pick up trucks met caravans staan. Vreemd, maar het was al laat en er brande daar geen licht meer, dus we besloten maar naar bed toe te gaan. De volgende morgen werd het mysterie op gehelderd door dat Reta en Eldon Steele hun caravan uitstapte. Nog meer vrienden van hein uit blue Earth Die momenteel, met hun familie door Canada reizen. Hein had ze via de mail laten weten dat we begin september naar blue earth zullen gaan. Maar zij gaven aan dat ze helaas niet thuis zouden zijn doordat ze een roadtrip door Canada gaan maken. We hadden izaak,s adres naar ze toe gemailt met de uitnodiging dat ze van harte welkom waren, maar verder niks meer van  hen vernomen. Groot was dus de verassing toen we zaterdag ochtend wakker werden. Gezellige zaterdag met hen doorgebracht, er moest zaterdagmiddag wel gewerkt worden,maar tussen door genoeg tijd om even bij te kletsen. Eldon heeft een ATV, dat is een soort Buggy waar mee je met 70 km per uur over de tarwe stoppels kunt scheuren, dus ik heb me prima vermaakt. Tussen door nog een lesje combinen gehad, want gisteren was het mijn beurt om een dagje op dit ding te rijden. IN het begin was het even wennen, maar later ging het  me steeds beter af en begon ik het steeds leuker te vinden. ALs ik zin heb kan ik straks altijd nog een tijdje voor heins oude baas gaan werken....... ;-)   De Familie Steele en  vertrok in de loop van de zondag helaas weer verder zodat hein en ik nog een paar daagjes het rijk alleen hebben. Dinsdagmiddag komt Izaak weer thuis, als huricane Isaac tenminste geen roet in het eten gooit.
Het plan is dat hein en ik vanaf woensdag nog een paar daagjes naar Waterton lake gaan voordat we zaterdag verder vliegen naar Minneapolis in de staat Minnesota.

Oude liefde roest niet

Nog een weekje en dan zitten Hein en ik in het vliegtuig richting Canada. Onder het moto, wat je zaait zul je oogsten; Gaan we zwager Izaak helpen om z,n tarwe te oogsten. Hoe dit in z,n werk gaat kun je zien in het onderstaande filmpje. Hein heeft het afgelopen weekend hier in de hoeksche waard al 9 bunders geoogst. Ik heb een aantal rondjes mee gereden en uit gebreid  instructies gehad. In het verleden heeft Hein in Amerika een aantal jaren gewerkt voor een bedrijf wat Combines verhuurde en  zodoende dwars door Amerika gereden met die dingen

En zo blijkt maar weer oude liefde roest niet, want zodra er hier in Nederland de eerste combines in het land rijden, begint het ook bij Hein weer te kriebelen. Gelukkig heeft één van onze buren een loonbedrijf met 5 combines en op zulke mooie dagen is het top drukte en heeft hij altijd wel een paar handjes extra nodig.

Maar goed ook ik beland volgende week op z,n ding, want terwijl  zwager Izaak zich met zijn zoon  vermaakt in Disneyland, hopen wij in ongeveer 4 dagen zijn tarwe te oogsten. Daarna plakken Hein en ik er een vakantie aan vast en gaan we richting de bergen en wat oude bekende van Hein opzoeken.

Begin September vliegen we door naar Minesota om daar in Blue Earth, Heins oude woonplaats nog wat vrienden te bezoeken.

Druk programma maar we verheugen er ons enorm op en ik ben zeer benieuwd  hoe het er bij Izaak in de zomer uit ziet. Warm en stoffig denk ik,  keek net naar de verwachting voor de komende 14 dagen en zag temperaturen van boven de 30 graden......

Lang leve Airconditioning!!!!

De tablet gaat mee, dus ik ga proberen om tussen de bedrijven door jullie op de hoogte te houden.

Zondagse bezigheden

Nog een laagje verf en dan zijn ze af

inmiddels verkocht

Leuk kastje voor iets te veel geld bij de intratuin,dat
moet ik zelf ook wel kunnen

Een paar van de projectjes waar ik de laatste tijd mee bezig ben, wat in het voorjaar begon met een leuk kastje wat inmiddels in de keuken staat begint inmiddels wat serieuzere vormen aan te nemen. Inmiddels al een paar nachtkastjes verkocht via marktplaats en ook de gerestylde  kandelaars en lampen voeten zijn daar erg populaire.

De twee tafeltjes met klauwpootjes moeten nog één laagje verf en dan zijn die ook klaar.

Mocht je interesse hebben stuur even een berichtje.

Crea bea op het platteland

Aardbeien rabarber jam

Omdat mijn dit voorjaar geplante rabarber plant al aardig stengels begon te geven, bedacht ik vanochtend dat ik deze maar eens moest oosten. Mijn moestuin boek gaf aan dat dit moet gebeuren voor de langste dag, dus ik met een mes de plant maar eens flink gesnoeid. Dit leverde ruim een kilo aan stengels op, dus besloten om na het succes van de aardbeienjam van afgelopen week Rabarber-Aardbeienjam te maken. Nog even naar de landwinkel gereden voor een halve kilo Aardbeien en toen het volgende recept gebruikt.

500 gr. schoongemaakte aardbeien

500 gr. schoongemaakte rabarber
sap van 1 sinaasappel

sap van 1 citroen
500 gr. geleisuiker Speciaal (van Gilse)

Ik heb de rabarber schoongemaakt en in stukjes van 2 cm gesneden, dit heb ik te samen met het sap van 1 sinaasappel aan de kook gebracht en net zo lang doorgekookt tot dat de rabarber stuk gekookt was en het meeste vocht was verdampt. Vervolgens de schoongemaakte en uitgelekte aardbeien toegevoegd en nog even doorlaten koken. Met de staafmixer de meeste aardbeien gepureerd en toen nog even 10 min door gekookt. Vervolgens de gelei suiker toegevoegd en nog 4 min doorgekookt. Let op wat er op de verpakking staat maar meestal is dit 4 min, niet langer want anders gaat de gelerende werking verloren.  

                                                                        

Toen heb ik de pan van het vuur gehaald en met een schuimspaan het schuim verwijderd en het sap van 1 uitgeperste citroen toegevoegd. Vervolgens de jam in goed schoongemaakte en gesteriliseerde jam en weckpotten gedaan. Plasticfolie erover en de deksel erop en vervolgens ongeveer 5 min op z,n kop zetten. zo kan de meeste lucht eruit en zuigt de deksel vacuüm. Ze staan nu af te koelen op het aanrecht, maar daarna gaan ze in de koelkast en dan morgen proeven. Ben benieuwd........

Ik had nog wat rabarber over dus in een pannetje met suiker, kaneel, sinaasappelsap, wat compote gekookt, handje blanke rozijnen toegevoegd en in een schaaltje aflaten koelen. Vanavond lekker met Griekse yoghurt.

    

Eigenlijk alles wat je moet weten in het leven!

Wijze woorden in mijn brievenbus

Van ochtend weer een leuk kaartje uit detroit in mijn brieven bus met een geweldige Quote er op, net bekomen van mijn jetlag en weer een beetje aan mijn gewone dagelijkse leven gewend en dan zo iets uit je brievenbus vissen is altijd leuk. Vooral de tekst op het kaartje sprak mij erg aan vrij vertaald in het Nederlands betekent het:" De luxe van reizen is dat je alles voor de eerste keer beleeft en dat je in een positie bent waar in niks bekend is en je niks voor lief kunt nemen". ondertekent door Bill Bryson. En deze meneer heeft helemaal gelijk en dat vind ik nu juist het leuke van reizen. Het onbekende en de verwondering waarmee je een nieuw werelddeel, land, stad, plaats of plek kunt ontdekken. en dat kan ver weg zijn, maar voor het zelfde geld kan dit plaats vinden in je directe omgeving. Van de week ging ik op weg naar West maas, dit is een klein plaatsje z,n 7 km bij ons vandaan voor een afspraak met mijn fysiotherapeut. Ik kom hier eigenlijk nooit en meestal rijd ik er langs opweg naar een andere grotere plaats. Omdat ik een kwartier te vroeg was, besloot ik even het dorp door te rijden en eens rond te kijken, toe ik er verbaasd achter kwam dat dit eigenlijk best een leuk plaatsje is.Aan het einde van het dorp zit een leuk  recreatie gebied met een strandje aan de Binnenmaas en er zit zelfs een camping en een boten verhuur. Ik dacht dat ik de afgelopen drie en half jaar alle leuke plekjes van de hoekse waard al wel had ontdekt,  maar ook hier blijf ik me dus nog regelmatig verbazen.

Toen ik het kaartje zojuist registreerde via Postcrossing bleek er nog een leuke verrassing achter te zitten. het blijkt niet afkomstig te zijn van Bill uit Detroit. Maar ene Cindy uit Orlando Florida, blijkt de afzender te zijn. Toen ik de naam Bill Bryson googelde blijkt het dat deze man een beroemde schrijver is van reisverhalen. Omdat ik gek ben op Quotes en reizen en dit lezen is op mijn Postcrossing profiel, besloot Cindy een grapje met mij uit te halen. :-)

Wat mij betreft zeer geslaagd en leerzaam en ik ga maar eens kijken of ik binnenkort een boek van de beste man kan vinden. Want als het echte werk er even niet in zit, is het reizen vanuit je luie stoel een goed alternatief

Rocky mountain high

Rocky mountainbike high zong john denver in de jaren tachtig. En hoewel hij het over de Colorado rocky,s had is dit ook op die in canada van toepassing. Afgelopen weekend door gebracht in de mountains. Vrijdag morgen vanuit Enchant vertrokken richting Calgary en vandaar rijdje via de foot hills in twee uur zo door naar het plaatsje Banff. In deze omgeving werd in 1988 alle ski onderdelen van de toenmalige winterspelen gehouden. In het plaatsje Bannf kun je met de gondela zo naar de top van Mount Sulphur gaan. Deze ligt op 2300 meter en geeft een prachtig uitzicht over Bannf en omgeving. Vandaar kun je nog een stukje verder klimmen naar een weer observatorium wat in de jaren twintig in de vorige eeuw werd gebouwds om observaties te doen. De Canadees Norman Sanson was curator van het plaatselijke museum en is in zijn leven meer dan 1000 keer naar boven geklommen om daar metingen te verrichten. Wij waren binnen 10 min boven, maar deze meneer was te voet ongeveer negen uur onderweg. Hij overnachte dan vaak in het observatorium en ter ere van hem is de piek waar dit gebouwtje op staat naar hem vernoemd. Mount Sanson. We hebben genoten van het prachtige uitzicht, het was droog weer en af en toe piepte de zon door de wolken.

Toen we weer beneden waren hebben we in Banff rondgekeken en even een bakkie gedronken en even rond gekeken bij The Fairmont Bannf springs hotel een gigantische hotel aangelegd door de Canadese spoorwegen in de jaren twintig van de vorige eeuw om het toerisme opgang te brengen. daar vlak bij zijn ook de Bow river falls een kleine waterval die we ook nog even bezocht hebben. Mijn zwager gebruikt het water uit deze rivier uit eindelijk als irrigatie van zijn gewassen. De prairies van Alberta waren tot de zestiger jaren zeer droge vlaktes waar niet veel groeide, maar door een ingenieus systeem van rivieren,  meren en irrigatie kanalen, kan hij met dit water zijn land beregenen. Dit was afgelopen weekend nog niet nodig want toen wij buiten in de zon liepen ,viel er gelukkig 400 Km verderop voldoende regen om de zaden van de pas gezaaide tarwe en bieten te laten ontkiemen. Maar later in het seizoen zorgen zogenaamde pivits er voor dat al deze gewassen voldoen de water krijgen.

Vanuit Banff zijn we door gereden  naar Lake louise een prachtig meer met aan beide zeiden weer van die gigantische bergtoppen.  Het meer was nog bevroren en terwijl waar daar waren vielen er zelfs nog wat sneeuw. In ze zomer kun je hier kano,s huren en rond varen en heeft het water een prachtig felblauwe kleur. Ook hier staat weer z,n gigantische groot hotel en daar hebben we binnen nog even rond gekeken. Omdat dit toch iets boven ons budget lag, zijn we naar het dorpje lake louise gereden en daar onze intrek genomen in de plaatselijke Inn. na een heerlijke Maaltijd nog even  in de pub een paar drankjes gedronken en toen ons bed in gedoken.  Na een lekkere nachtrust en een heerlijk ontbijt ( pancakes) de volgende ochtend op tijd weer in de auto gestapt. Vandaag ging de rit dwars door de bergen richting Britische colombia, dit is een andere provincie die grenst aan de staat Alberta en midden tussen de bergen ligt daar een prachtige vallei met aan weers kanten de bergen. Ook ligt hier het plaatsje Radium Hot springs wat bekend staat om zijn thermale baden. Ik had helaas geen badkleding ingepakt want anders hadden we even een duik genomen. Omdat we in een vallei verbleven tussen de bergen was de tempratuur gelijk een stuk hoger en met 12 graden en een stralende zon was het heerlijk weer. De plaatselijke bevolking dacht daar net zo over, want sommige van hen liepen al in korte broek en T-shirt. Omdat de lucht vochtigheid hier in canada veel lager ligt en de zon in de bergen veel sterker is, voelt het al gauw veel warmer aan.  Een mooie rit door de vallei gemaakt, waar bij we zelfs aan de kant van de weg een kleine zwarte beer zagen zitten. Helaas geen foto van kunnen maken omdat hij tegen de tijd dat mijn camara, was op gestart alweer tussen de struiken was verdwenen.

Verder via de kicking horse pass via de icefields parkway richting de colombian ice fields gereden een prachtige gletsjer halver wegen, tussen lake louise en jasper. Dit is de grote attractie van de rocky Mountains, een gigantische plaat ijs die op sommige plaatsen wel 300 meter dik is. Het was nog vroeg in het seizoen en wij waren hier rond drie uur s, middags. We hadden het geluk dat we maar met 12 personen in een bus naar boven gingen. Halverwegen stap je over in een bus met speciale banden en deze klimt via een weg van ijs en sneeuw uit eindelijk boven op de gletsjer. Ook boven waren er geen andere mensen aanwezig dus wij hadden daar alle tijd en ruimte om even rond te wandelen en foto,s te maken van dit prachtige fenomeen. In de zomer maanden moet je dit uitzicht delen met hele bus ladingen andere toeristen met klikkende camera,s. Het was wel koud boven op de gletsjer ongeveer 4 graden boven nul, maar de stevige  oosten wind die over de gletsjer top aankwam waaien maakte het net even frisser. Maar goed genoten van het prachtige uitzicht, je voelt al gauw erg klein en nietig in z, n omgeving, daar word je best even stil van. Helaas heeft dit prachtige uitzicht ook een keer zijde. Door de opwarming van de aarde smelt deze gletsjer elk jaar ongeveer 10 meter en word deze 5 kilometer lange ijs vlakte door de jaren heen steeds kleiner. Dit proces is via satelliet beelden goed te volgen en dit konden we  binnen in het bezoeker centrum goed zien. Het water wat vanaf de Athabasca mountain naar deze gletcher stroomt komt uit eindelijk uit in drie verschillende oceanen. Dit word ook wel de continetal divide genoemd. 

Aan het einde van de middag in de auto gestapt en toen hadden we nog een rit van drie honderd kilometer voor de boeg. Omdat we de volgende dag om twaalf uur in Calagary moesten zijn, en ons vliegtuig  naar  Nederland weer vertrok. Via Rocky mountain house waar we erg lekker hebben gegeten, uit eindelijk een hotel gevonden in Inesfield waar we onze laatste nacht in canada hebben door gebracht. De volgende dag was het nog anderhalf uur rijden naar  Calgary airport. Maar omdat we nog wat tijd over hadden zijn we gestopt bij de Cross iron mill shoping mall, vlak bij het vliegveld. Dit is een outlet centre met alle grote merken. En daar heeft Annemiek nog even flik haar slag geslagen. Vooral de tommy hilfinger shop was zwaar favoriet. Een spijkerbroek waar ik in Nederland 129 euro voor betaal had ik daar voor  ongeveer 28 euro. Rara, hoe kan dit. De verkoopster sloeg bijna stijl achter over toen ik dit haar vertelde. Met drie verschillende spijkerbroeken en een leuk shirt de winkel weer verlaten. Nog even in de Gap een leuke sweater en en trainingsbroek gescoord. De gekochte items moesten nog even gedeeltelijk bij jan in de koffer worden gepakt en toen op naar het vliegveld. Volgende keer neem ik een lege koffer mee en dan gaan we vanaf het vliegveld Linéa recta winkelen. Hahaha. Goed na dat we hadden ingecheckt was het tijd om afscheid te nemen van Izaak, een beetje moeilijk want hij heeft er voor gezorgd dat ik  een onvergetelijke week heb gehad en daar ben ik hem zeer dankbaar voor. Ook voor hem zal het wel weer wennen zijn, zo in z,n eentje op de prairie.

Maar goed er is een tijd van komen en van gaan, dus na het afscheid, hup het vliegtuig in en uiteindelijk via Mineapolis weer naar Amsterdam gevlogen. Waar het ontvangst comité. Simone Hein en Esmeralda ons op stond te wachten. Met een hello/Goodbey momentje kon ik mijn lieve mannetje weer in de armen sluiten en toen op naar huis.  . Inmiddels zijn we al weer even thuis en al weer bijna in het ritme. Het was een ongelofelijk mooie ervaring en ik hoop de komende jaren nog eens samen met hein naar dit mooie land terug te keren.....

Keukenprinses op het canadese platte land

Zo het leven hier op het canadese platte land begint te wennen de eerste dagen veel op de tractor gezeten en lange  dagen gemaakt, het weer is goed dus we hebben flink veel land opgwerkt en ingezaait met tarwe en suikerbieten. het is letterlijk even aanpoten, maar daar komen we tenslotte voor. Ik ben afgelopen maandag met een grote chevorlet Colerado naar Lethbridge gereden de dichts bij zijn de grote stad, om wat onderdelen te halen. Ze rijden hier allemaal rond met enorm grote auto,s waarvan wij in nederland zouden zeggen wat is dat voor pooierbak. Maar dat is hier in dit gedeelte van Canada heel normaal. Ook niet verwondelijk als je beseft dat de winters hier extreem koud en met flink veel sneeuw kunnen zijn. Tempraturen van - 30 graden zijn hier heel normaal en dan is niet verstandig om met bijvoorbeeld een Citroen C1 rond te rijden. De enige plek waar je ook hier niet vrolijk word van z,n auto is aan de pomp, ook hier zijn de brandstof kosten enorm gestegen de afgelopen tijd en dan word je niet vrolijk van z,n bezine slurpend monster.

 Maar goede zwager Izaak heeft een tankpas in de auto, waar mee ik hem dan weer vrolijk vol kan gooien. Toen ik maandag in Lethbridge was had ik nog even tijd over en ben toen even naar een groot winkel centrum  gereden, om daar eens even rond te kijken. Hein had mij al verteld dat vooral kleding hier stukken goedkoper is dan bij  ons thuis en ik stond daar inderdaad verstelt van. Een levi,s spijkerbroek waar je bij ons 129 Euro voor betaald kost hier omgerekent, ongeveer 28 Euro, Tommy hilfinger polo,s voor 15 Euro. Dan word je in een keer heel hebberig. Maar net op het moment dat ik eens flink mijn credit card wou gaan gebruiken, belde Izaak of ik als de wiede weerga richting een landbouw onderdelen handel wou gaan, om dat er een probleem was met de bieten zaai machine. Die stond stil en machine,s die stil staan op dit moment van het seizoen die kosten geld. Dus Annemiek weer in de pick up gesprongen en naar de andere kant van de stad gereden en het onderdeel opgehaald. Gelukkkig werkt de navigatie op mijn telefoon ook hier prima, dus ik had het gelukkig snel gevonden en toen weer als een speer terug naar het veld waar de machine stil stond. Daar ging mijn ochtendje winkelen.....

Gisteren helaas een ongelukje gehad. Ik had zo waar liggen slapen tot 8 uur, Na een paar korte nachtjes had ik dat blijkbaar nodig. De heren waren al weer in het veld en ik zou richting Vauxhal rijden om bietenzaad te gaan halen. Toen ik bedacht dat ik nog wel wat was in de machine kon gooien, naar een paar warme stoffige dagen in het veld kon ook onze kleding wel een opfris beurt gebruiken. Ik liep met een volle wasmand de trap af de kelder in, toen ik de laatste twee treden miste en mijn enkel dubbel klapte. Ik lag in een keer onder aan de trap te verekken van de pijn.  Toen ik eenmaal weer een beetje adem kon halen realiseerde ik dat mijn mobiele telefoon nog boven op de keukentafel lag. Ik kon dus niet zomaar om hulp bellen en de beide mannen, in een veld waren hier toch ruim twintig minuten rijden vandaan.  Net toen ik bedacht dat ik dan eerst maar moest proberen om boven te komen. Hoorde ik gestommel  boven mijn hoofd en toen bleek Izaak net thuis te zijn gekomen. Na een schreeuw om hulp van mijn kant, stond hij gelukkig snel, maar geschrokken in de kelder en heeft me overeind geholpen. Op een stoel in de keuken de schade bekeken en ik kon gelukkig mijn tenen nog bewegen, maar mijn enkel begon in rap tempo op te zwellen.

 Na de eerste schrik werd ik kwaad op me zelf, want hoe kon ik nu zo stom zijn. na een half uurtje en een pijnstiller later, toch maar in de auto gestapt en naar Vauxhall gereden. De auto is gelukkig een automaat, dus ik hoef met rechts alleen maar te remmen en gas te geven. Wat in deze situatie natuurlijk reuze handig is. In het dorp zit een drogisterij en daar een elastische kous gekocht om mijn enkel banden bij elkaar te houden. Inmiddels zijn we een dag verder en is mijn enkel paars en twee keer zo dik als normaal en is het lopen erg pijnlijk. Ik zit veel met mijn pootje omhoog en doe af en toe wat huishoudelijke klusjes en voor de rest wat lezen en achter de computer.... Vandaar dit langere blogje. Gelukkig is het meeste werk gedaan en moet er alleen nog een perceel bieten ingezaaid worden. Voor morgen in de loop van de dag want dan gaat er hier  flink wat regen vallen. Jan en Izaak wisselen elkaar af en het denk ik een latertje word,  vannacht om alles op tijd af te krijgen.



Vanaf vrijdag zijn we van plan om nog een paar dagen richting de rockymountains te gaan. het meeste werk is dan hopelijk af en dan moeten de regen en de warmte begin volgende week hun werk gaan doen en er voor zorgen dat de zaden die we gezaait hebben gaan ontkiemen. ik hoop dat tegen die tijd de zwelling onder mijn enkel weer een beetje is afgenomen want ik zou graag nog wat meer van het land en de bergen willen zien. Anders nog even een dokter opzoeken  voor dat we zondag middag weer naar huis vliegen en met koninginne dag weer landen. Ik weet het het was kort maar krachtig, maar ik heb z,n vermoeden dat ik de komende jaren nog wel meer van dit land ga zien. Hein heeft hier natuurlijk ook een aantal jaren gewoond en een rondreis om hier wat vrienden en kennisen te bezoeken staat al een tijdje in de planning.Ook ik ben onder de indruk geraakt van de weidsheid,  natuurschoon en de vriendelijke bevolking dus ik kom graag nog een keer terug...

Boeren leven aan de andere kant van de wereld

Zo ik bevind me letterlijk in een ander wereld deel, Na een vlucht van achtenhalf uur donderdag middag geland op Calgary Airport. Als je daar bijna land zie je aan de linkerkant als je daar land de Rocky mountains liggen. Op ongeveer anderhalf uur rijden van de stad. Leuk, maar wij reden vervolgens nog 2 uur in zuidoostelijke richting naar het dorpje Enchant. We komen hiertenslotte om te werken. Misschien dat er later in de week nog even gelegenheid is om wat te bekijken, maar voorlopig zijn mijn dagen hier gevuld met rijden op een tractor en het opwerken van het land, zodat dit ingezaait kan worden. Het boeren leven begint hier al vroeg, maar door het tijdsverschil is het om zes uur opstaan gelukkig geen enkel probleem. Vanochtend toen ik opstond was het -2,5 graad onder nul en vanmiddag word het ongeveer twintig graden. Gelukkig zit er verwarming en airco in de tractor. Zelfs in mijn leren met luchtgeveerd stoel zit verwarming om s, ochtends mijn koude achterwerk te vewarmen. Verder zit er Gps en cruis controle op dat ding, Dus als hij eenmaal rijd hoef ik de volgende 1,6 km niks anders te doen voor uit en achteruit te kijken of alles goed gaat. Aan het einde van het perceel neem ik het  weer over en stuur ik hem een mooi rondje naar de volgende lijn en dan druk ik op de Go knop en dan neemt de gps hem weer over en zo onstaan er allemaal mooie strakke lijnen in het land, klaar om ingezaait te worden. Gisteren twaalf uur op de tractor gezeten, maar met  mijn ipod en een natje en een droogje is dat prima uit te houden. Er is hier niet veel te zien het is een grote wijdse vlakte met af en toe een paar boerderijen en een klein dorpje met ongeveer 500 inwoners. de dichts bijzijnde grotere stad is lefthbridge hier ongeveer een uur rijden vandaan. Geloof dat ik maandag ochtend met een grote chevorlet pick up truck er op uit ga omdaar onderdelen en boodschappen te halen. Ben benieuwd, voor de rest zijn het voornamelijk lange dagen op de tractor, zolang het goed weer blijft, maar tot dinsdag ziet het er goed uit met op maandag tempraturen van rond 25 graden. Dus ik mag niet klagen als ik van Hein in nederland hoor dat het regend en maar 12 graden is. Zo voorlopig laat ik het hier even bij..... Wie weet later in de week nog een update....

toeval bestaat niet......

Vandaag maar weer eens zoon toeval bestaat niet momentje gehad. Ik open de brievenbus en zo als de laatste tijd wel vaker het geval is zaten daar en paar leuke kaarten in, verstuurd door willekeurige mensen van over de hele wereld. Een tijdje geleden heb ik hier al eens een  blogje gewijd aan het fenomeen postcrossing.

Vandaag had ik een leuke kaart van Cana uit New York en één van Lionel uit Ontario. Vooral die laatste trok meteen mijn aandacht omdat de eerste zinnen in het Nederlands waren. Wat bleek Lionels ouders waren in de jaren vijftig naar Canada geëmigreerd en hij komt af en toe nog eens naar Nederland voor vakantie en familie bezoek. Op de voorkant van de kaart ( zie hiernaast) staat een traditionele Canadese boerderij en een mennonieten familie met paard en wagen. De mennonieten stammen af van de Fries  Menno Simons, die een bepaalde geloofstroming en overtuiging heeft opgericht, die door ongeveer 1,5 miljoen mensen op deze wereld word gevolgd. Deze mensen zijn zeer streng gelovig en tegen heel veel moderne dingen als auto,s telefoon, televisie en internet. Velen van hen verplaatsen zich nog steeds met paard en wagen en vooral in canada bestaat een grote gemeenschap, die voornamelijk op boerderijen leven en werken.

Nu wil het toeval dat mijn zwager Izaak gistermiddag belde met de vraag of ik hem binnenkort een poosje wil helpen op zijn boerderij. Vorig jaar mei zijn Hein en onze buurman Jan voor een week naar canada vertrokken om hem te helpen. Hein heeft het momenteel nogal druk op zijn werk en kan nu echt niet weg, dus toen riep ik een tijd geleden min of meer uit de gein, dan ga ik toch helpen als het nodig is. Zet mij maar op een trekker en dan rijd ik wel over de prairie. We zouden dit jaar al voor een vakantie naar Canada, maar omdat ik mijn baan heb op gezegd hadden we dit plan even in de ijskast gezet.  Maar nu lijkt het er op dat ik de komende week richting Enchant Alberta vertrek samen met buurman Jan. Die spoedcursus trekker rijden een week geleden had dus een rede.

Het wachten is nu alleen nog even op iets droger weer en een telefoontje van Izaak wanneer hij ons aan het werk wil hebben en dan vertrekken we. Ik ben benieuwd ik ken het land alleen van verhalen en foto,s van Hein en Izaak, maar het schijnt er prachtig te zijn, dus hopelijk krijg ik de gelegenheid, om er behalve de prairies, nog wat weer van te zien.

Om nog even terug te komen op het kaartje van Lionel van vanochtend, dan vind ik dat toch wel weer frappant, dat iemand aan de andere kant van de wereld precies dit kaartje voor mij uitzoekt ruim 10 dagen geleden. Deze man weet niets van mijn plannen,  voor mij was het maar weer eens een mooie bevestiging dat toeval niet bestaat en dat je moet genieten van alle mooie dingen die er op je pad komen…….

Een ambiteus volgend project

Oké ik wil jullie deelgenoot maken van een nieuw project wat op stapel staat, naast het verven van de hekken en het schuren en white washen van een aantal kasten. Ja je kan het er maar druk mee hebben,  wie heeft er nu nog tijd om te werken. IK voorlopig niet ha ha….. Een paar weken geleden zag ik in de plaatselijke kringloop dit stoeltje en er bleken er twee van te zijn. Nu wil het toeval dat ik vorig jaar ook z,n stoeltje voor 4 euro heb gekocht op een rommelmarkt hier in de buurt. Dit exemplaar is bekleed met skai , maar er waren wat scheuren ontstaan, maar ik zag me zelf dat toentertijd niet direct op nieuw met skai bekleden. Na wat rond vragen vond ik voormalig collega en handy man van Herstelhotel de Kim,  Herman bereid dit te zijner tijd voor mij te doen. Nu heeft Herman het erg druk met allerlei projecten, dus mijn stoeltje staat nog steeds ergens te verstoffen maar ter zijner tijd komt het vast wel weer mijn kant op. Maar goed, eerst liep ik door in de kringloop, maar één maal thuis lieten deze twee stoeltjes mij toch niet meer los. Een kwartier voor sluitingstijd besloot ik terug te gaan en daar stonden ze nog steeds op mij te wachten. Voor 15 euro werd ik de nieuwe eigenaar en eenmaal thuis gekomen belande ze in de garage,bij de andere projecten die ik verzameld heb de laatste tijd. Later die week kreeg ik de nieuwste buitenleven in de bus. Een leuk blad waar ik een abonnement op heb sinds ik op het platte land woon. S, middags zat ik onder het genot van een kopje thee, hier eens door heen te bladeren toen mijn oog op de volgende foto viel.




.

Zie daar mijn stoeltje, maar dan in de nieuwe versie en voor een wel onwaarschijnlijk hoge prijs. Dat maakt z,n aankoop dan net even leuker. Vervolgens begon ik te fantaseren over het opknappen van deze twee stoeltjes en na een tijdje kijken en bedenken hoe dit in z,n werk gaat. Kwam ik tot de conclusie dat dit mij ook wel zou lukken.  Het enige is dat ik niet in het bezit was van een naaimachine en ook is het al minstens twintig jaar geleden, dat ik achter zon ding gezeten heb. Toen ik mijn plan vorige week met vriendin Gem besprak, bood zij mij haar naaimachine te leen aan en moet er binnenkort toch echt van komen. Eerst maar eens oefen op een paar kussentjes voor buiten op de bank en als dat me goed af gaat dan wil ik de stoeltjes bekleden,met een blauwe jeans stof. Door jullie van deze plannen op de hoogt te brengen kan ik eigenlijk niet meer terug en moet ik dit plan ten uitvoeren brengen. Gelukkig heb ik nog een moeder en enkele vriendinnen die reuze handig met de naaimachine zijn, dus ik heb er alle vertrouwen in dat dit met behulp van hun tips helemaal goed gaat komen…… Het eind resultaat krijgen jullie ter zijner tijd te zien.

Fijne Paasdagen!!!

Een paar tips voor als je boodschappen gaat doen

Een tijdje geleden kwam ik het volgende boekje tegen van de journalist Micheal Pollan. Het gaat over een paar simpele regels over het kopen en bereiden van Voedsel. Omdat ik de laatste tijd wat meer tijd thuis heb, nu ik niet meer professioneel kook. Komt veel van het voedsel wat wij hier eten rechtstreeks uit de plaatselijke landwinkel, waar ik vooral mijn aardappelen, groente en fruit koop. Dit zijn voornamelijk seizoensproducten en die komen van de boer die de landwinkel beheert, of van zijn leveranciers hier uit de directe omgeving. Verser als dit kan je het natuurlijk niet krijgen en veel van deze producten zijn ook nog biologische.

Ik heb tegenwoordig z,n grote rieten mand voorop mijn fiets en een paar keer per week maak ik een ritje naar deze winkel. Wat ik nog meer geweldig vind aan deze winkel is dat er geen personeel aanwezig is. Je pakt wat je nodig hebt, je telt de verschillende bedragen bij elkaar op. Je stopt papier geld, in een gleuf van een oud bureau en pakt het eventuele wisselgeld uit een geldkistje. Dit gaat al jaren in goed vertrouwen en blijkbaar goed. Waar vind je dat tegenwoordig nog?  Zijn de producten op of is er geen wisselgeld meer aanwezig dan bel je even aan en dan is de boerin als ze thuis is graag bereid je te helpen.

Maar goed, veel van het voedsel wat wij in de supermarkt kopen is tegenwoordig bewerkt om het langer houdbaar en voor ons zelf makelijker te maken. Maar als je logische nadenkt en er even de tijd voor neemt. Kun je heel veel dingen beter, goedkoper en smakelijker zelf bereiden. Dit is uit eindelijk beter voor het milieu, je gezondheid en je portemonnee. Neem nu een pak kant en klare cakemix. Hier zit tarwemeel, maïszetmeel, rijsmiddel, fructose, ei, vet en lactose in. Beetje water er door mixen en je hebt cake. Terwijl wij vroeger op school gewoon met bloem, eieren, roomboter, suiker en melk een cake maakte. Die cake smaakte echt veel beter dan wat je uit z,n pak maakt, neem dat maar van mij aan. Goed hij is misschien iets minder lang houdbaar als dat ding uit het pak, maar desnoods vries je de helft in en eet je hem op een later tijd stip.

Er zitten tegenwoordig zo veel toevoegingen in ons voedsel dat die voor de meeste mensen niet eens uit te spreken zijn, laat staan dat we weten wat we allemaal in ons mond stoppen. Er is ondertussen wel aangetoond dat kinderen van te veel suiker en kleurstoffen hyper actief en te dik worden en ook volwassen worden steeds zwaarder. En dan heb ik het nog niet eens over de meest vreselijke ziektes die mensen tegenwoordig steeds vaker krijgen. Rara, hoe kan dat……

 Ik weet het geen vrolijk nieuws. Om terug te komen op het boekje waar ik het aan het begin over had. Het is in het Engels en de Nederlandse vertaling is nog niet op de markt,maar het is de moeite waard om eens door te lezen. Geen wetenschappelijke taal ,maar gewoon je gezond verstand gebruiken, als het gaat over de producten waar je keukenkastjes en  koelkast mee vult. 

Eat food. Not to much. Mostly plants

My favority food rules:

Food Rule nr. 7: Avoid food products containing ingredients a third-grader cannot pronounce..

Food Rule nr. 9: Avoid food products with the word ‘lite’, ‘low-fat’ of ‘non-fat’ in their names..

Food Rule nr. 13: Eat only foods that will eventually rot (en dus niet de cupcakes die 2,5 jaar na t.h.t. nog steeds niet taai uit de verpakking komen..)

Food Rule nr. 20. It’s not food if it arrived through the window of your car..

Food Rule nr. 21. It’s not food if it’s called by the same name in every language (think big mac, cheetos of pringles)..

Food Rule nr. 39. Eat all the junk food you want as long as you cook it yourself..

Food Rule nr. 44. Pay more, Eat less..

Food Rule nr. 57. Don’t get your fuel from the same place your car does..

Food Rule nr. 64. Break the rules once in a while!!

Portugese herinneringen

Collage gemaakt voor de logeerkamer, allemaal leuke herinneringen uit portugal!

Lente!!

Met een foto van een bezoekje aan de keukenhof vorig jaar, een leuke postcrossing kaart kaart gemaakt. Tijd voor een lente feestje.....

life is a beach.....

Heel veel inspiratie de afgelopen dagen, zie de foto hier boven.  Ik kan geen rommelmarkt tegen komen of ik moet kijken,  ging vandaag naar de Action voor verf en kom ik thuis met deze twee beauty,s

Was er een rommelmarkt in de kerk vlakbij. Twee vazen 1,50 euro.

Tegen die prijzen kan zelfs de Action niet op..... Hahaha

Creatief bezig geweest vandaag

Dingen waar ik blij van word!!!

• Vanmorgen op weg naar het dorp voor de boodschappen zag ik rennende lammetjes in de wei

• Ga ik met de honden lopen in het bos, breekt er toch nog een zonnetje door.

• En nu een heerlijk bakje verse munt thee met een stukje pure chocolade, ik ben een blij mens vandaag!!!!